Author: admin

  ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นครูแก่หัวใจที่พร้อมจะเรียนรู้ ปฏิทินที่อยู่กับมนุษย์มาปีแล้วปีเล่าก็เช่นกัน ลองมองเขาอย่างพินิจใส่ใจ นอกจากวันเดือนปี วาระสำคัญ หรือนัดหมายที่เขาบอกกับเราแล้ว สิ่งใดที่เราอาจเรียนรู้ได้จากปฏิทิน   1 ความสัมพันธ์ที่ดีไม่จำเป็นต้องมีตลอดไป ทุกอย่างมีวาระของตนเอง สิ่งดีๆ ล้ำค่า ใครบางคน หรือบางสิ่งที่ดีต่อใจ แค่มาอยู่กับเราเพียงชั่วคราว คนที่ช่วยเหลือเรา รักกัน ส่งเสริมเกื้อกูลดูแล แต่งงาน หรือเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิต พวกเขามีวาระของตนเองดั่งเช่นปฏิทิน อาจสั้นกว่าหนึ่งปี อาจยาวกว่าหนึ่งปี แต่เมื่อถึงเวลาแล้วก็หมดหน้าที่ของเขา เราอาจมิได้อาลัยอาวรณ์เมื่อต้องทิ้งปฏิทินปีเก่าไป เพราะเห็นว่าเป็นเพียงวัตถุสิ่งของ หาใหม่ได้ไม่ยาก เก็บไว้ก็ใช้งานมิได้แล้ว แต่เขาก็เป็นตัวแทนของทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตที่เข้ามาหาเรา อยู่กับเรา ช่วยเหลือดูแล เคียงข้างกัน หรือทำหน้าที่ของตนเองที่มีต่อเรา ในวาระหนึ่งเท่านั้น เมื่อหมดวาระและหน้าที่ของกันแล้ว ความสัมพันธ์นั้นก็จะจบลงหรือจากกัน ทุกคนและทุกสิ่ง ต่างโคจรมาหาเราด้วยแรงดึงดูดของหน้าที่บางอย่าง ปฏิทินเองก็มาอยู่ด้วยกันกับเราเพราะหน้าที่ นอกจากบอกวันเดือนปีแล้ว อาจทำหน้าที่แทนสะพานหัวใจ แทนความห่วงใยจากใครบางคนที่มอบให้แก่เรา หรืออาจทำหน้าที่ส่งต่อข้อคิดกับภาพเตือนใจ ผ่านเนื้อหาที่สอดแทรกบนปฏิทินด้วยก็ได้ แม้แต่คนที่ไม่ชอบใจ สิ่งที่เลวร้าย ต่างก็โคจรมาหากายใจนี้เพื่อทำหน้าที่บางอย่างที่มีแก่กัน เพียงชั่วคราวเท่านั้น ก่อนจากลา เราไม่ได้ชี้วัดว่าปฏิทินที่มีค่าจะต้องอยู่กับเราตลอดไป ไม่ได้บอกว่าปฏิทินนี้แย่หรือไม่เพียงเพราะว่าอยู่ด้วยกันแค่หนึ่งปี ความสัมพันธ์ต่างๆ ก็เช่นเดียวกัน… Continue reading สิ่งที่เราเรียนรู้ได้จากปฏิทิน

    “ประโยคหนึ่งพลิกหัวใจผมจากหลังมือเป็นหน้ามือ “ผมเคยเป็นคนหนึ่งที่เวลาเบื่อเซ็ง ไม่รู้จะทำอะไร จะเดินเข้าห้างสรรพสินค้า ตากแอร์เย็นฉ่ำ เดินดูนั่นนี่ เข้าร้านหนังสือ พลิกชมเล่มใหม่ๆ ขึ้นชั้นบนหยุดดูโปรแกรมฉายภาพยนตร์ ก่อนจะกลับออกมาโดยที่แทบไม่ได้ซื้ออะไรติดไม้ติดมือ อาจนับว่าเป็นวิธีการดูแลตัวเองแบบหนึ่ง แต่บางวันที่รู้สึกเหงา แม้เดินจนเมื่อยขาก็ไม่อาจคลายใจ ชวนเพื่อนสนิทบางคน เขาก็ไม่ค่อยอยากมานัก วันหนึ่งหลังจากแยกกับเพื่อน รู้สึกอยากฆ่าเวลาและฆ่าความเซ็งจึงเข้าไปในห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางกรุง เดินเบื่อหน่าย หัวใจดูอ้างว้างน้อยๆ ผมเดินไม่รู้ต่อกี่ครั้งแล้ว คราวนี้ไม่รู้จะเดินไปตรงไหนอีก ขาพาก้าวเข้าร้านหนังสือต่างประเทศ หยุดอยู่หน้ากองหนังสือแนะนำหมวดจิตวิทยา ผมฉวยเล่มเล็กที่หันหน้าให้ พลิกหน้ากลางๆ มีวรรคภาษาอังกฤษปรากฏแก่สายตา แปลว่า “เราเลือกอารมณ์ให้ตัวเองได้ “you can choose your emotions” “เหมือนพลิกฝ่ามือ อารมณ์แปรเปลี่ยนฉับพลัน อำนาจอยู่ในกำมือแต่ไม่เคยรู้มาก่อน ท่าทางจากเดิมที่หลังคุ้มงอ หน้าต่างห่อเหี่ยว ลากขาเชื่องช้า กลับกลายเป็นกระฉับกระเฉง มั่นคงมั่นใจ เพราะอะไรในเมื่อเลือกได้ จึงเลือกสิ่งที่ย่ำแย่ให้กับตัวเอง “ปัญหาและความทุกข์เข้ามาและจากไปโดยธรรมชาติ เหมือนกับกลอนของ นักเขียนชื่อ “สองขา” รจนาไว้ว่า “ความทุกข์ ความสุข ไม่มีประตู อยู่ๆ ก็ไป… Continue reading เราเลือกอารมณ์ให้ตัวเองได้ | เขียนรักษาใจ

  โครงการปัญญ์ สเปซ (PunnSpace.com) และ สถาบันธรรมวรรณศิลป์ ขอมอบของขวัญปีใหม่แก่สมาชิกเว็บไซต์และบุคคลทั่วไป ด้วยส่วนลด 25% ของทุกสื่อ/คอร์สออนไลน์ ในโครงการ ปัญญ์สเปซ พลัส เฉพาะการชำระผ่านบัญชีธนาคาร โดยรายละเอียดอยู่ช่วงท้ายของหน้าเว็บไซต์แต่ละคอร์ส หมดเขต  23 มกราคม 2564 เท่านั้น !   “เขียนรักษาใจ” มหัศจรรย์การเขียนบำบัด ~ใหม่ล่าสุด จับปากกาพลิกชีวิตด้วยศาสตร์การเขียนบำบัด ดูแลปมในจิตใจและฟังเสียงร่างกาย กลั่นจากประสบการณ์จริงของครูโอเล่ ลดจากราคา 222 บาท เหลือ 165 บาทเท่านั้น “เขียนพิชิตความสำเร็จ” จุดแรงฝัน ปั้นแรงใจ ด้วยมือเรา เขียนเพื่อความสำเร็จและเติมเต็มแรงบันดาลใจ โดยไม่ต้องเขียนเพื่อสร้างผลงาน ลดจากราคา 222 บาท เหลือ 165 บาทเท่านั้น “วาดเล่นๆ ดีต่อใจ” Visual Notes เพื่อการเยียวยา ฝึกการวาด ทักษะการคิดเป็นภาพ ทบทวนตนเอง และหาทางออกให้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ลดจากราคา 900… Continue reading ส่วนลด 25% ของทุกสื่อในโครงการปัญญ์ สเปซ พลัส

  มีสิ่งสำคัญล้ำค่ากว่าปีใหม่ คือความเสื่อม ความสำเร็จ ของปีก่อน คือรอยยิ้ม คราบน้ำตา ความหม่นหมอง สิ่งที่เริ่ม สิ่งที่จบ ไม่แน่นอน . สิ่งที่ตามหาในอนาคต ยังไม่ได้เกิดขึ้นในปัจจุบัน เกิดแล้วคือเธอผู้เฝ้าคอย และความจริงที่ต้องเท่าทัน . สิ่งล้ำค่ากว่าวันหน้าคือวันนี้ วันที่มี และไม่มี บางสิ่งบางอย่าง การทำ ไม่ได้ทำ มากเกินนับ สิ่งที่เผย สิ่งที่ลับ ซ่อนลวงพลาง . วัน เดือน ปี เพียงปฏิทิน สมมติเพื่อลำดับคำนวนเวลา แค่ตัวเลขและอักษรทั้งสิ้น แทนชีวิตที่ล่วงเลย . ไม่มีปีใหม่ตั้งแต่ต้น ไม่มีวันหน้าตั้งแต่ไหน แค่ตะวันขึ้นลงทิศออก-ตก และความเสื่อมถอยสู่ความตาย . ไม่มีพิธีกรรมเพื่อเริ่มใหม่ มีแต่กรรมใหม่ให้เธอเลือก เกิดแล้วแตกดับดั่งพลุไฟ เพียงพริบตาก็ผ่านไปแล้ว . เมื่อปีใหม่ วันหน้า มิได้มี จะเหลืออะไรเป็นของขวัญ สิ่งนั้นก็มิใช่ตัวตนให้หมายมั่น แต่เธอให้และรับได้ในปัจจุบัน . อยู่ตรงนั้น ปีใหม่ที่แท้จริง… Continue reading มีสิ่งสำคัญล้ำค่ากว่าปีใหม่

    สิ่งที่ผู้เรียนได้รับจากการอบรม “เขียนค้นตน” ประจำปี 2563 ในรูปแบบกึ่งออนไลน์ ????????✍️   “ได้เรียนรู้และรู้จักตนเองในหลากหลายแง่มุม ได้กลับไปคุยกับตัวเองอย่างจริงจัง รับรู้ถึงความรู้สึกส่วนลึกของตนเอง และมองเห็นถึงที่มาที่ไปของความรู้สึกและการกระทำของตนเองในแต่ละช่วงเวลาที่แตกต่างกัน “ได้กลับไปเข้าใจความรู้สึกของตนเองในอดีตว่าเราเป็นคนเช่นไร และเรียนรู้ความรู้สึกส่วนลึก ทบทวนความรู้ความสามารถของตนเองว่าเราเคยทำอะไรสำเร็จมาบ้างเพราะเมื่อเราพบเจออุปสรรคเรากลับมองเห็นแต่ปัญหาตรงหน้าและหลงลืมความสามารถของเราไป” อาวีนาฎ (วี) อาชีพ พนักงานบริษัท   “ประทับใจในคำแนะนำและความคิดเห็นของครู รู้สึกว่าตัวเรามีอีกหลายๆมิติที่เราไม่ได้สังเกตหรือละเลย หรือจงใจละเลย รู้สึกถึงกลไกการป้องกันตัวเองที่เราได้สร้างขึ้นอย่างเป็นอัตโนมัติ ประหลาดใจกับบางกิจกรรมที่เราได้ไหลลื่นไปตามกระบวนการได้อย่างอัศจรรย์ กับการไม่ใช้ “หัวคิด” และการวางแผนล่วงหน้า “ได้เห็นตัวเองในตัวเราเองในบางมิติที่เราหลงลืมไปแล้วอีกครั้ง.. ทั้งเด็กน้อยและผู้หลีกหนีที่เราละเลยไปนาน ในขณะที่ได้รู้ว่าจิตเราเองต่างหากที่สร้างความกดดัน ความกลัว กังวลและความเครียด และเราก็ใช้จิตนี้ในการดำเนินชีวิต..ไม่เคยปล่อยให้ “ว่าง” จากความคิด และเป็นอิสระจากเรื่องต่างๆ.. จากการเขียนและการสะท้อนของครู ทำให้ฉันรู้สึกรักและขอบคุณตัวเองได้มากกว่าที่เคย (ไม่ใช่แค่ระดับหัวคิด แต่เป็นความรู้สึกเบื้องลึกที่รู้สึกเมตตาตัวเองที่ฉันไม่เคยรับรู้ ไม่เคยใส่ใจจริงๆ)” ฉัตรสุดา (เพชร) อาชีพ ตัวแทนประกัน   “ประทับใจในเนื้อหาและสื่อการอบรมที่เข้าใจง่ายและมีประโยชน์ เนื้อหาในการอบรมทั้งกว้าง และลึกกว่าที่คิดไว้ แบบฝึกหัดการบันทึกต่างๆ แม้อบรมจบแล้วก็สามารถนำไปใช้ในชีวิต และในการทำงานจริงได้ทันที “ประทับใจมากที่สุดในการดูแล… Continue reading สิ่งที่ผู้เรียนได้รับจากการอบรม “เขียนค้นตน” ประจำปี 2563

    เนื่องจากสถานการณ์โรคระบาด เพื่อความสะดวกและความปลอดภัยของผู้เรียน ทางโครงการจึงขอเปลี่ยนแปลงรูปแบบการอบรมเป็นการเรียนการสอนออนไลน์ ดังนี้   การอบรม “เขียนค้นตน” : เขียน = ค้นพบตัวเอง ✍️ (คอร์สออนไลน์ 2 วัน)   การเขียนบันทึกเชิงจิตวิทยาเพื่อการรู้จักตนเอง ในชุดหลักสูตร เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ 45 – 46 จากสถาบันธรรมวรรณศิลป์ ปีที่ 13 “เขียนค้นตน” คือการเขียนเพื่อรู้จักตนเอง ด้วยเทคนิคพิเศษอย่างหนึ่งทางจิตวิทยาเพื่อสะท้อนทบทวนตนเองและพบเจอตัวเราในด้านที่หลากหลาย พิเศษ ! หลังจบการอบรม ผู้เรียนจะได้รับคู่มือเขียนค้นตน ซึ่งรวมแบบฝึกหัด 43 กิจกรรมให้ทำต่อด้วยตนเองที่บ้าน   ???? เวลาในการเรียน : รอบที่ 1 รุ่น 45 : วันที่ 12 – 13 มกราคม 2564 (อังคาร-พุธ) รอบที่… Continue reading “เขียนค้นตน” : เขียน = ค้นพบตัวเอง 2564 | เปลี่ยนมาเรียนออนไลน์

    รวมข้อความไขข้อคิดจากคอลัมน์ไกด์โลกจิต ประจำปีนี้ ทั้ง 8 ตอน ขอบคุณผู้ติดตาม ผู้อ่าน และศิษย์เก่าสถาบันธรรมวรรณศิลป์ที่ให้การติดตามมาตลอดทั้งปี และจากนี้ไป . 1 “ความกลัวนั้นเองทำให้ความตื่นตัวเป็นความ “ตื่นกลัว” ทำให้คิดมากหวาดระแวง วิตกกังวลไปต่างๆ จนเกินความเป็นจริง ความเครียดเกินครึ่งหนึ่งในชีวิตเกิดจากความคิดของเราเอง ความคิดที่ถูกผลักดันด้วยความกลัวอย่างไม่รู้ตัว ซึ่งทำให้สิ่งที่เราเจอหรือระลึกถึง แลดูเลวร้ายไปกว่าความเป็นจริงเสมอ นอกจากการวิตกกังวล ความตื่นกลัวยังผลักดันให้เราพยายามมากเกินไปในเรื่องต่างๆ ทำให้เราแบกรับความคาดหวัง หมกมุ่นความดีพอหรือความสมบูรณ์แบบ กดดันตนเอง ไม่ยอมรับความจริง หักโหมจนโทรมทรุด ฯ หรือในทางกลับกันก็ทำให้เราไม่พยายามเลย เพราะกลัวที่จะผิดหวัง หรือกลัวที่จะต้องเสียใจ ทำให้ละเลยหรือปิดโอกาสตนเอง . “ความกลัวยังทำให้เรายึดติดกับบางสิ่งมากเกินไป การยึดติดนั้นเองที่ทำให้เกิดความตึงในการใช้ชีวิตที่เกินพอดี กลายเป็นความ “ตึงเครียด” หากเรามีความกลัวไม่ดีพออยู่ภายในระหว่างการทำงาน เราอาจยึดติดผลลัพธ์ของงานมากเกินไป จนนำมาสู่ความบาดหมางระหว่างเพื่อนร่วมงาน และตนอาจหักโหมบ้างานมากเกินไปจนกายใจเหนื่อยล้า ความยึดติดนั้นเองที่ก่อน้ำหนักให้เราแบกรับ กลายเป็นความเครียดสะสมในร่างกายและจิตใจ รวมทั้งความสัมพันธ์อีกด้วย จนถึงวันที่เกินขีดจำกัดจะรับไหว . “คนแต่ละคนมีความต้านทานต่อความตึงเครียดไม่เท่ากัน บางคนทนทานรับได้ยาวนาน บางคนทนรับได้น้อย หากเรามิได้คอยดูแลหรือสังเกตกายจิตให้ดี กว่าจะรู้ตัวว่ามีความเครียดสะสมมากก็อาจถึงเกณฑ์ที่เราเริ่มทนไม่ไหวแล้วหรือเลยเกณฑ์นั้นไปแล้ว ซึ่งจะเป็นจุดที่อาการต่างๆ จะแสดงออกมาอย่างชัดเจน… Continue reading 8 ข้อคิด ไกด์โลกจิต ประจำปี 2563

    คำบอกเล่าจากผู้เรียน รุ่นที่ 9   “๑ สิ่งที่ได้รู้จักตัวเอง – ออมมาเรียนด้วยการตั้งคำถามหลักๆ ว่า “..ภารกิจที่ฉันต้องทำและเป็นงานที่ฉันรักและต้อง ทำให้ฉันมีรายได้ที่ดีทำให้ชีวิตมั่นคง คืออะไร..” มีคำตอบอยู่ในใจอยู่ค่ะ..แต่ไม่รุ้วิธีการปล่อยมือที่นุ่มนวล ที่เราไม่บาดเจ็บมากช่วงเริ่มแรก เลยมีคำถามย่อยอีกว่า แล้วฉันจะออกจากงานตรงนี้เพื่อไปเริ่มงานที่ฉันรักได้ยังไง ที่ยังมีรายได้เท่าตอนนี้หรือมากกว่านี้ จริงๆจะออกก็ออกได้เลยค่ะ เพราะเป็นFreelance แต่ว่ายังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบอีกมาก เพราะถ้าเป็นการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ ถ้ารายได้น้อยกว่าตอนนี้คือ อยู่ยากค่ะ ตอนนี้รายได้ก็เยอะแต่แทบไม่มีเวลาสำหรับครอบครัวหรือทำอย่างอื่นเลยค่ะ และวันสุดท้ายก็ได้คำตอบแบบเดิมๆที่เคยรู้มาก่อนหน้านี้อย่างหลีกเลื่ยงไม่ได้เลยค่ะ แต่ว่าวิธีการมันชัดเจนขึ้นมาก…และทำให้รู้ว่า ตัวเองต้องพัฒนาตรงไหนเพื่มเติม เพื่อให้ตัวเองมีความมั่นใจมากขึ้น และออกจากวงจรนี้ได้…และมีชีวิตที่ดีขึ้น มีรายได้ที่ดี และมีความมั่นคงได้ด้วยค่ะ ✨ ————————— ✨ ๒. ความประทับใจ – ก็ประทับใจทุกช่วงเวลา ประทับใจครูผู้สอน แล้วก็เพื่อนๆ ทุกคนเลยค่ะ ทำให้ไม่รู้สึกเกร็ง ในการเรียนรู้ และได้รับรู้อีกมุมมองของคนอื่นที่มองเรา ทั้งข้อดีข้อด้อย ซึ่งบางทีเราก็ทำจุดที่ดีเป็นปกติ จนดูว่ามันปกติ ที่ไม่ใช่ข้อดีอะไรมากมาย แต่จริงๆแล้วมันก็ดีมาก …ข้อด้อยก็เช่นกันค่ะ ก็ดูว่ามันปกติ ถ้าด้อยเราก็จะพยายามไม่ไปอะไรกับตรงนั้น ซึ่งจริงๆแล้วควรจะส่งเสริมทั้งด้านดี… Continue reading ความประทับใจ “รู้จักตัวเองผ่านไพ่ทาโรต์” รุ่นเก้า (2)

    “ความเป็นตัวเราไม่ใช่เป็นตัวเป็นตนคงที่ แต่เราแต่ละคนเป็นเรื่องราวที่ขับขานและดำเนินสืบไป เราจะเข้าใจตนเองได้ เราต้องย้อนทบทวนเรื่องราวที่สร้างตัวเราขึ้นมา พูดลงลึกอีกระดับหนึ่ง เราต้องตระหนักในเรื่องราวที่เราปรุงแต่งขึ้นที่กำหนดมุมมองต่อตนเองและชีวิต “ปมความรู้สึกขาดแคลน เป็นปมใจร่วมสมัยในยุคที่เรารุ่งเรืองด้านวัตถุและเทคโนโลยี แต่คนเราต่างรู้สึกขาดแคลนอยู่ในใจ ยิ่งหามามากก็ยิ่งรู้สึกเหงา รู้สึกว่าตนเองดีไม่พอ และปัญหาความสัมพันธ์ก็ยากเหลือจะแก้ไข แม้เรามีสื่อสังคมออนไลน์ที่ติดต่อคนทั้งโลกได้เพียงปลายนิ้ว “ผมเองเห็นปมใจเรื่องความขาดแคลนและความยากจนในตนเอง ก่อเกิดจากเรื่องราวในครอบครัว พ่อผมเป็นลูกคนละพ่อกับน้องอีกสามคน ปู่เป็นสามีคนแรกของย่าซึ่งหย่าร้างจากกัน ครอบครัวผม มีพ่อแม่ ผมและน้อง เป็นบ้านเล็กภายใต้บ้านใหญ่ ซึ่งน้องๆของพ่อมีโอกาสได้เรียนสูงกว่าและมีงานซึ่งรายได้ดีกว่ามาก ครอบครัวผมจึงค่อนข้างแลดูยากจนกว่าสมาชิกในตระกูล น้องๆมักต้องช่วยเหลือเรื่องหนี้สิน ค่าใช้จ่าย แก่ทางครอบครัวผม ในทางด้านชีวิตเด็กตัวน้อย ตอนชั้นประถมเมื่อผมย้ายโรงเรียนเข้ากรุงเทพฯ ผมรู้สึกว่าตนเองเป็นเด็กยากจนกว่าเพื่อน ทั้งตอนเรียนชั้นประถมและชั้นมัธยม เพื่อนมักมีสิ่งของล้ำค่าอย่างของเล่น โทรศัพท์มือถือ เสื้อผ้าสวยๆ และต้องช่วยเหลือค่าใช้จ่ายบางอย่างแก่ผมหลายครั้งด้วยจนรู้สึกเกรงใจ เรื่องราวนี้ติดตัวผมมา พร้อมความรู้สึกด้อยกว่าเพื่อน “แง่ดีผมเองตั้งใจว่าในโอกาสหน้าผมจะต้องพยายามช่วยเหลือเพื่อนและคนที่ตัวเองรู้จัก แง่ลบคือมีความรู้สึกตอกย้ำตัวเองว่าจนและมีเงินไม่พออยู่บ่อยหน อยากรักษาเงินไว้ ไม่กล้าใช้จ่ายเพื่อตนเองนัก แต่บางครั้งก็เหวี่ยงเป็นอีกด้านคือใช้จ่ายเงินมากเกินไป ด้วยความตั้งใจต้องการช่วยเหลือผู้อื่น ผมเสียเงินเก็บและบางครั้งก็อดอาหารเพื่อให้มีเงินซื้อของ หรือจ่ายค่าใช้จ่ายให้น้องที่ตนรู้จัก “ผมจน ไม่ใช่เพราะมีเงินน้อย แต่เพราะความเชื่อที่ติดตัวมา ทำให้ท่าทีการมองตนเอง และท่าทีการใช้จ่ายไม่สมดุล ความรู้สึกด้อยและรู้สึกยากจน สะท้อนออกมาผ่านการแต่งตัวซอมซ่อ และบุคลิกหลังค่อม ไม่มั่นใจตนเองเวลาเข้าสังคม… Continue reading เรามีชีวิตด้วยการเล่าเรื่องราว