Author: admin

คอลัมน์ ความหลังครั้งยุวชนสยาม #๗ ตอน “แข็งขัน” เขียนโดย ประชา หุตานุวัตร เขียนเสร็จเมื่อปลายเหมันต์ ปี ๒๕๔๘ แก้เกลาใหม่ ตุลาคม ๒๕๕๘ กระท่อมน้อยในทุ่งฝัน ชุมชนฟินด์ฮอน สก๊อตแลนด์   ไม่ว่าจะทะเลาะกันอย่างไรก็ตาม พอออกจากค่ายแล้ว  ความรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันก็มีสูงมาก แม้คนที่เป็นกำลังหลักหลายคนจะสอบติดมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด แต่ที่เหลืออยู่ในกรุงก็มากพอที่จะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้ ชีรฯไปติดที่เชียงใหม่ ปกรณ์ ติดมอ.สงขลาฯ ป้อม ติดพยาบาลสงขลา  พวกเพื่อนห้องผมและจากเตรียมอุดมฯส่วนใหญ่ติดที่มหิดล รวมทั้งใหญ่ สันติสุข ศุภมิตร และวิญญู กลุ่มใหญ่ที่สุดจากค่ายติดครุศาสตร์จุฬาฯ จำได้ว่า๘ คนด้วยกัน ผู้ชายนั้นนอกจากผมและมนัสแล้ว ก็มีสมพร เพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมาจากวัดบางปะกอกอีกคน  แต่เขาไปเรียนมัธยมที่วัดมกุฎฯ นอกนั้นก็มีศิริวรรณ จินดาพร อุษณีษ์ และ บุญดี  วรุธติดเกษตร แล้วก็ห่างออกไปเรื่อยๆ ผลการสอบของผมเอง แม้จะบอกว่าไม่ติดยึด แต่ก็ยังผิดหวังอยู่นิดหน่อยที่ไม่ได้ติด ๕๐ คนแรกของประเทศไทย แต่ยังอยู่ในประเภท เกินร้อยละ ๘๐ เข้าใจว่ามีชื่อประกาศลงหนังสือพิมพ์ด้วย อัตตามาถูกชดเชยได้ก็ตรงที่มาสอบเข้าครุศาสตร์ได้เป็นอันดับแรก แต่ก็หลอกตัวเองไม่ได้มาก… Continue reading “แข็งขัน” คอลัมน์ ความหลังครั้งยุวชนสยาม #๗

คอลัมน์ ความหลังครั้งยุวชนสยาม #๖ ตอน “คล้ายฝัน” เขียนโดย ประชา หุตานุวัตร เขียนเสร็จเมื่อปลายเหมันต์ ปี ๒๕๔๘ แก้เกลาใหม่ ตุลาคม ๒๕๕๘ กระท่อมน้อยในทุ่งฝัน ชุมชนฟินด์ฮอน สก๊อตแลนด์     ผมจำเรื่องราวที่ทำค่ายจริงๆได้น้อยมาก รู้แต่ว่าเป็นช่วงที่ความรู้สึกเข้มข้นมาก มองย้อนไปคล้ายเป็นความฝันเสียมากกว่าความจริง คงเป็นลักษณะจมอยู่ในเหตุการณ์อย่างหมกมุ่นจนไม่ได้มีมุมมองของคนนอกเลย ถ้าจะให้ชัดขึ้นคงต้องอาศัยความจำของคนอื่นด้วย เท่าที่จำได้ พอสอบเสร็จ เราก็แบ่งกันเป็นสองทีมใหญ่ๆ ทีมหนึ่งมนัสเรียกทัพหน้า ไปเตรียมค่ายที่สามโคก เพื่อรับพวกเราสามสิบกว่าคนที่จะมาอยู่ค่ายประมาณ ๒๐ วัน อีกคณะเรียกว่าทัพหลวง เตรียมเสบียงและอุปกรณ์ต่างๆและรับคนส่วนใหญ่ตามไป ผมไปกับทัพหน้า มนัสอยู่ทัพหลัง มนัสเคยเป็นโต้โผทำค่ายลูกเสือมาแล้ว จึงคล่องงาน พวกที่อยู่ทัพหน้าก็ทำหน้าที่ขุดส้วม เตรียมที่พักชายหญิง แยกจากกัน เตรียมที่อาบน้ำอาบท่า เตรียมที่ทางสำหรับทำอาหาร เราอาศัยวัดเป็นที่พักและประชุม พระมีไม่มาก รูปหรือสองรูปเท่านั้น ผมเข้าใจว่าตอนนี้มีรุ่นน้องชั้นมศ๔ เข้ามาร่วมจริงจังหลายคนแล้ว คนที่จำได้แม่นที่สุดก็คือประยุทธ  พฤกษางกูร จากเตรียมอุดมฯ ที่ไปเตรียมค่ายด้วยกัน เนื่องจากค่ายฝึกกำลังคน ไม่เน้นการสร้างวัตถุ ช่วงเช้าของทุกวันจึงมีรายการบรรยาย ระหว่างนี้คนที่อยู่กรุงเทพฯ ก็ติดต่อเชิญวิทยากรให้ไปบรรยายในค่ายด้วย ผมเข้าใจว่าบางคนอาจเชิญไว้ก่อนสอบ… Continue reading “คล้ายฝัน” คอลัมน์ ความหลังครั้งยุวชนสยาม #๖

  บทความ “สนทนากับเจ้าตัวเล็ก…เด็กน้อยภายใน” จากบันทึกส่วนตัวอาจารย์ผู้สอน เบื้องหลังหลักสูตร “เด็กน้อยภายใน” ขั้นต้นและขั้นกลาง เผยแพร่เป็นวิทยาทานและกำลังหัวใจ อนุรักษ์ เม่นหรุ่ม C.Ht     นี่คือตอนสุดท้าย ของบทแรก “สนทนากับเจ้าตัวเล็ก…เด็กน้อยภายใน” หนังสือที่ผมตั้งท่าจะเขียนอยู่หลายเดือนและท้ายที่สุด การกลับมาสนทนาภายในกันอย่างซื่อใสได้พาพลังสร้างสรรค์ผมกลับมาอีกครั้ง ในช่วงเวลาที่ตึงเครียดอยู่ไม่น้อย แสงสว่างที่กอบเก็บมาตั้งแต่วัยเด็กจนถึงวันนี้ ส่องฉายจุดๆ เล็กๆ ระหว่างทางที่กว้างพอจะวางเท้าให้ก้าวต่อ     ********* อ ดี ต จั บ มื อ กั บ วั น นี้ ********* เ ด็ ก น้ อ ย ภ า ย ใ น : เธอจะเศร้าไหมถ้าฉันจากไป ฉัน : ฉันว่าฉันเศร้านะ เธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน… Continue reading อ ดี ต จั บ มื อ กั บ วั น นี้…เด็กน้อยภายใน

  บทความ “สนทนากับเจ้าตัวเล็ก…เด็กน้อยภายใน” จากบันทึกส่วนตัวอาจารย์ผู้สอน เบื้องหลังหลักสูตร “เด็กน้อยภายใน” ขั้นต้นและขั้นกลาง เผยแพร่เป็นวิทยาทานและกำลังหัวใจ อนุรักษ์ เม่นหรุ่ม C.Ht     ********* ก ล้ า โ ต ********* ฉัน : ทำอย่างไรเราจะกล้าหาญขึ้นได้ เพื่อทำสิ่งที่ควรทำ อย่างฉันนี่ก็ขี้เกรงใจเวลาต้องขออะไรคนอื่น แม้มันจะเปิดโอกาสให้งานฉันก็ตาม เ ด็ ก น้ อ ย ภ า ย ใ น : กล้าขอ ลงมือทำสิ เธอก็เคยสอนฉัน ให้ลงมือทำสิ่งที่เรารู้สึกกลัวหรือสั่นไหว ไม่ว่าสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ตาม เราก็โตขึ้นแล้ว ทำไมวันนี้จึงถามล่ะ ฉัน : ฉันรู้สึกอยากคุยเรื่องนี้ ฉันอยากรู้ว่าในมุมมองเธอ ความกล้าคืออะไร เ ด็ ก น้ อ ย… Continue reading ก ล้ า โ ต…เด็กน้อยภายใน

  บทความ “สนทนากับเจ้าตัวเล็ก…เด็กน้อยภายใน” จากบันทึกส่วนตัวอาจารย์ผู้สอน เบื้องหลังหลักสูตร “เด็กน้อยภายใน” ขั้นต้นและขั้นกลาง เผยแพร่เป็นวิทยาทานและกำลังหัวใจ อนุรักษ์ เม่นหรุ่ม C.Ht   ********* สุ ข นิ ด ๆ แ ต่ มี บ่ อ ย ********* เ ด็ ก น้ อ ย ภ า ย ใ น : วันนี้ฉันเกิดสงสัยว่า เพราะอะไรคนเราต้องรอจนถึงวันเสาร์อาทิตย์ หรือเทศกาล หรือวันหยุดยาว จึงจะมีความสุข หรือให้เวลาตัวเองพักผ่อน ฉัน : ก็โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แล้ว มันก็มีตารางงานมาเกี่ยวข้อง ต้องทำงานง่วน อยู่กับความตึงเครียดในแต่ละวัน แต่ละวัน จนถึงวันหยุดนี่แหละ ไม่ต้องทำงาน ทุกคนในครอบครัว กลับมาพร้อมหน้า หรือได้ออกจากสภาพแวดล้อมที่ชวนอึดอัด เดินทางไปไกลๆ… Continue reading สุ ข นิ ด ๆ แ ต่ มี บ่ อ ย…เด็กน้อยภายใน

บทความ “สนทนากับเจ้าตัวเล็ก…เด็กน้อยภายใน” จากบันทึกส่วนตัวอาจารย์ผู้สอน เบื้องหลังหลักสูตร “เด็กน้อยภายใน” ขั้นต้นและขั้นกลาง เผยแพร่เป็นวิทยาทานและกำลังหัวใจ อนุรักษ์ เม่นหรุ่ม C.Ht ********* รั ก ษ า ใ จ ********* ฉัน : ความเป็นผู้ใหญ่นั้น เรามักบอกกับตนเองว่า เราจะต้องเข้มแข็ง ความทุกข์และอุปสรรคทำให้เราแข็งแกร่ง แต่ฉันก็รู้สึกว่านั่นไม่จริงทั้งหมด บางทีเราพยายามเข้มแข็งมากจนสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเราไว้ เ ด็ ก น้ อ ย ภ า ย ใ น : ก็ใช่นะ ผู้ใหญ่ทั้งภายในภายนอก ก็พยายามปกป้องฉันและเด็กน้อยทั้งหลาย ด้วยความเข้มแข็ง มันเป็นความต้องการปกป้องคุ้มครอง บางครั้งเราเจอสิ่งที่น่ากลัว เลวร้าย ผู้ใหญ่ภายในก็ไม่อยากเห็นฉัน หรือเด็กน้อยภายใน ต้องเจ็บปวด หรือขาดการดูแล เขาจึงพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาปกป้องตัวเรา ฉัน : ซึ่งนั่น บางครั้งแทนที่จะปกป้องเรา แต่ก็ปิดกั้นเราไว้ไม่ให้กลับมาเข้าใจสิ่งต่างๆ และฉันสังเกตว่ากำแพงแห่งความกลัวนั้นก็ปิดกั้นผู้ใหญ่ไม่ให้สื่อสารกับเด็กน้อยในตัวเขาด้วย… Continue reading รั ก ษ า ใ จ…เด็กน้อยภายใน