Category: บันทึก นักเขียนบำบัด

    เขียนบันทึกเพื่อรักตัวเอง #4 “ปล่อยมือจากเชือก รักอย่างลดวางเงื่อนไข”   ผมกลัวทะเลและการจมน้ำมาตั้งแต่เด็ก เคยจมน้ำเกือบตายในบ่อที่คิดว่าตื้นหากอาไม่ได้ช่วยไว้ การสำลักน้ำในตอนนั้นกับเหตุการณ์ถูกกลั่นแกล้งต่างๆ ที่เจอในวัยเด็ก ผนวกบรรยากาศในครอบครัวที่ไม่ค่อยมั่นคงนัก ทำให้จิตใจผมสร้างกลไกที่ไม่อยากเผชิญกับความเสี่ยงต่างๆ ด้วยการตั้งแง่ร้ายไว้ก่อน มองแง่ลบไว้ก่อน คอยประเมินสิ่งต่างๆ ล่วงหน้าโดยค่อนไปในทางลบเสมอ และรู้สึกว่าโลกไม่ใช่ที่ๆ ปลอดภัยสำหรับตนเอง เป็นความกลัวฝังใจ . ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๕๓-๒๕๕๔ ผมต้องทำกิจกรรมอยู่ที่อาศรมวงศ์สนิท คลองสิบห้า จังหวัดนครนายก อยู่บ่อยครั้ง ตรงทางเข้าอาศรมฯ เราจะต้องขึ้นโป๊ะแพ แล้วใช้มือสาวเชือกพาข้ามฝั่งคลอง ไม่มีถนนให้เดินเข้าไปได้ วันหนึ่ง ผมมีโอกาสได้เข้าอบรมเกี่ยวกับจิตวิทยากระบวนการ (Process Work) บางแบบฝึกหัดทำให้ผมรู้สึกวางใจโลกขึ้นมามากขึ้น ผมจำได้ว่าชอบการว่ายน้ำและการเล่นกับน้ำมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ทุกครั้งที่เห็นคลองข้างหน้าทางเข้าซึ่งเราต้องสาวเชือกให้แพพาข้าม ลึกๆ ในใจก็มีเด็กน้อยคนหนึ่งที่รู้สึกอยากลงเล่น แต่มันน่ากลัว ไม่ปลอดภัย และดูไม่สะอาดในสายตาของตัวตนผู้ใหญ่ แต่วันนั้นผมตัดสินใจกระโดดลงจากโป๊ะแพ มือจับเชือกที่ผูกระหว่างโป๊ะแพและฝั่งทั้งสอง มีคนอื่นคอยนั่งเล่นช่วยดู ผมเล่นน้ำด้วยการจับเชือกพาตัวเองว่ายข้ามฝั่งไปมา . ผมติดใจการว่ายน้ำคลองสิบห้าหน้าอาศรมฯ ตั้งแต่วันนั้น ทุกครั้งที่มาเยือนผมจะต้องหาเรื่องกระโดดลงไปเล่นน้ำให้ได้ แม้ตนเองจะเป็นวิทยากรหลักของค่ายก็ตาม หรือไม่มีใครคอยดูก็ตาม… Continue reading เขียนบันทึกเพื่อรักตัวเอง ตอนที่ 4

    บันทึกนักเขียนบำบัด “ฟังเสียงร่างกาย” ตอนที่ ๒ บทสนทนาและการดูแลตนเอง ในรอยต่อระหว่างการอบรม “เขียน = ปลดปล่อยชีวิต” และ “พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์” โดย สุพัตรา     ฉัน… ฟังร่างกายครั้งที่ห้า 05/04/59 วันนี้ทำกิจกรรมที่เคลื่อนไหวเกือบทั้งวัน ไม่ได้คิดถึงหรือรู้สึกไม่ดีในเรื่องใดจริงจัง แต่เห็นตัวเองอารมณ์ค่อนข้างร้อน หงุดหงิดง่ายกับเรื่องเล็กๆ อาการออกทางใบหน้าไม่ค่อยยิ้ม หน้าขรึม ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไหร่ เมื่อตอนเย็นได้ไปงานเลี้ยงกินน้ำอัดลมไป 2 แก้ว และเค้ก 1 ชิ้น(-*-) ก่อนเริ่ม…ฟังเพลงผ่อนคลาย และทบทวนตัวเองในระหว่างวัน เริ่มง่วงเล็กน้อย ขณะฟังร่างกาย…หายใจเข้าออกอยู่กับตัวเองไม่ค่อยมีสมาธิมีเรื่องทั่วๆไปหลายเรื่องแว๊บเข้ามาแล้วก็หลับไปจนถึงตีสามครึ่ง ผ่านมา 5 วันแล้วยังไม่ค่อยได้คุยกับคุณร่างกาย หวังว่าคุณร่างกายจะเข้าใจว่าเราอ่อนเพลียเลยขอพักผ่อนก่อนคุณร่างกายก็ได้พักไปด้วยงัย ถ้าเรามีพลังขึ้น ———– อาจารย์… อย่างน้อยเราได้ฟังความอ่อนเพลียในตัวเรา กับเสียงสะท้อนจากคุณคอและบ่า ครั้งต่อไปนี้ไม่เพียงเราจะตั้งใจฟังเสียงร่างกายเท่านั้น แต่เราจะมอบพลังแก่เขาด้วยใจของเราด้วย เริ่มที่คอก่อนได้ครับ ทว่าครั้งนี้ถ้าเป็นไปได้ลองเปลี่ยนจากท่านอนเป็นท่านั่งนะครับ 

แม้เราไม่ได้คิดถึงสิ่งที่รบกวนใจ แต่ความร้อนหงุดหงิดที่อยู่ภายในก็แสดงถึงพลังลบหรือความคิดบางอย่างสะสมอยู่ ให้การฟังร่างกายหรือปรับพลังร่างกายทีละจุดนี้ ชำระล้างและผ่อนคลายตัวเรา ให้แสงสว่างที่เรากำหนดในใจให้เป็นการปรับเปลี้ยนพลังลบออกให้สมดุล… Continue reading บันทึกนักเขียนบำบัด “ฟังเสียงร่างกาย” ตอนที่ ๒

      บันทึกนักเขียนบำบัด “ฟังเสียงร่างกาย” ตอนที่ ๑ บทสนทนาและการดูแลตนเอง ในรอยต่อระหว่างการอบรม “เขียน = ปลดปล่อยชีวิต” และ “พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์” โดย สุพัตรา   อาจารย์… ชีวิตที่ต้องคอยพยายามพิสูจน์ตัวเองอยู่ตลอดนี่เหนื่อยมากเลยนะครับ ยิ่งต้องคอยอยู่กับคำตัดสินและคำสั่งโดยที่ไม่ได้ตอบโต้ก็ยิ่งเหมือนคอยแบกหินไปด้วย เหนื่อยอย่างนี้ความฝัน ความตั้งใจ และการเรียนรู้ก็พลอยถูกบั่นทอน ใจแบกรับหนักอึ้งก็ยิ่งเร่งเร้าร่างกาย ก็สะท้อนมาให้เราฟังผ่านอาการที่หน้าอกและหัว จะพอช้าลงและให้โอกาสร่างกายได้พูดเสียหน่อย ได้ไหมครับ เห็นร่างกายและจิตใจเราเสียพลังไปมากพอมีช่วงเวลาให้เราลองฟังร่างกายได้ไหมครับ ผมจะแนะนำดู _ลองนั่งหรือนอน หลับตา ผ่อนคลายความคิดความกังวลใดใด หายใจอยู่กับตนเองครู่หนึ่ง _กำหนดความรู้สึก ไล่ไปตามลำดับ จากเท้าสองข้าง / หัวเข่า / ก้น / ท้องน้อย / ท้อง / หน้าอก / ลำคอ / หน้าผาก / กลางศรีษะ แต่ละส่วนใช้เวลาครู่หนึ่ง ไปตามเสียงภายในของเรา… Continue reading บันทึกนักเขียนบำบัด “ฟังเสียงร่างกาย” ตอนที่ ๑