ชวนน้องๆ ณ สถานพินิจ ฯ ปทุมธานี เรียนรู้ความงามและคุณค่าของชีวิต ผ่านศิลปะถ่านหุงต้มและกิจกรรมตากล้อง ในกิจกรรมโครงการสร้างเสริมสุขภาวะทางปัญญาผ่านการเขียนบันทึก เป็นเดือนที่สี่ของกิจกรรม เมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2568 ที่ผ่านมา
ครูโอเล่ตั้งคำถามถามน้องๆ ว่า ถ่านที่ดำๆ นี้สวยงามไหม เพราะอะไรสิ่งที่ดำๆ เลอะๆ นี้จึงสวยงามและมีคุณค่า… หลังน้องๆ ได้ระดมคำตอบแล้ว จึงเฉลยคำคอบผ่านกิจกรรมศิลปะด้วยถ่าน ให้น้องๆ ได้เรียนรู้ที่จะสร้างสรรค์ผ่านสิ่งที่ไม่สมบูรณ์แบบ กระด้าง และอาจจะเปราะบาง แต่ให้คุณค่าที่ไม่น่าเชื่อ
กิจกรรมในครั้งนี้ยังได้มุ่งเน้นการได้ใช้ความใส่ใจ ทั้งในการมองแบบ มองเพื่อนที่ต้องวาด การใส่ใจดูแลกันในกิจกรรมตากล้อง และการพาไปดูความงามรอบตัว ให้ได้ฝึกสมาธิไปพร้อมกับการพัฒนาความสัมพันธ์และความละเอียดของใจ
ตอนท้าย จึงถามให้น้องๆ ได้คิดว่าพวกเรากับถ่านเหมือนกันอย่างไร… แม้จะดูไม่สมบูรณ์ ดำ มัวหมอง ต่ำต้อย และหากคนอื่นมองว่าถ่านนั้นน่ารังเกียจ สกปรก หรือไม่มีค่า ถ่านนั้นจะมีคุณค่าน้อยลงหรือไม่ มีสิ่งดีๆ อยู่ในถ่านที่ดูกระด้างและเปราะบางเหล่านี้มากมาย น้องๆ ก็เช่นเดียวกัน
ก่อนที่ ครูกร ผู้ดูแลน้องๆ ในแดนแรกรับด้วยความใส่ใจอย่างยิ่ง จะชวนน้องๆ เขียนบันทึกจากกิจกรรมต่อในสมุด อิสรภาพแห่งใจ ด้วยปลายปากกา ที่เราได้มอบให้แก่น้องๆ ไว้
จากเดิมที่ครั้งนี้จะเป็นเดือนสุดท้ายของปีในการจัดกิจกรรมที่สถานพินิจ ฯ แห่งนี้ แต่เรารู้สึกว่าการดูแลน้องๆ และการร่วมสร้างสรรค์สิ่งที่ดีในที่แห่งนี้ควรจะทำอย่างต่อเนื่อง และน้องบางคนก็เริ่มเรียกครูโอเล่ว่า พ่อ แล้ว เราจึงต้องการที่จะมาแบ่งปันพลังและสิ่งที่ดีให้แก่น้องๆ ในแต่ละเดือนต่อไปตามโอกาสที่สามารถทำได้
ติดตามกิจกรรมดีๆ ของเราได้ที่เพจ สถาบันธรรมวรรณศิลป์ และไลน์ @khianpianchiwit