Category: ข้อเขียนจากผู้เรียน

      บทเรียนจากการอบรม “เขียนเยียวยา” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๒๐ ” สิ่งที่ได้จากการอบรมในครั้งนี้คือ การได้กลับมาอยู่กับตัวเอง เห็นความสำคัญของการมีสติระลึกรู้ถึงลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ตามดูตามรู้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น และเมื่อทำเช่นนี้บ่อยๆก็ทำให้การงานต่างๆที่ทำสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี มีสติรู้สึกตัวมากขึ้น รู้สึกผ่อนคลาย เห็นการทำงานของกายและใจได้มากขึ้นค่ะ สิ่งที่สัมผัสได้คือการที่คุณครูสอนให้เรารู้จักรักตัวเอง ให้พยายามดำเนินชีวิตอยู่ในทางสายกลางที่จะไม่สุดโต่งไปทางข้างใดข้างหนึ่ง ให้ใช้ชีวิตอย่างมีสมดุล สุข สงบและแบ่งปันได้ ให้ใช้ความรู้สึกมากกว่าความคิด และสอนให้เรามีมุมมองในชีวิตที่กว้างขึ้นเพื่อจะได้อยู่ในโลกได้อย่างมีความสุขมากขึ้นค่ะ . ถึงแม้ว่าการอบรมครั้งนี้จะไม่เข้มข้นเท่าคอร์สการเขียนภาวนา (หนึ่งในหลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต เช่นเดียวกัน) ที่เคยเรียนมา แต่ก็ทำให้ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น เกิดมุมมองที่แตกต่างออกไป การได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดกับคุณครูทำให้ได้ความรู้ใหม่ๆ หรือมุมมองใหม่ๆที่เราไม่เคยรู้สึกหรือเคยมองมาก่อนเลย จึงชอบที่จะฟังความคิดเห็นของคุณครู ถึงแม้ว่าบางครั้งอ่านแล้วจะไม่ค่อยเข้าใจมากนัก ต้องอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อให้เกิดความเข้าใจและรู้ว่าคุณครูต้องการจะสื่อสารอะไรกับเรา แต่ก็สนุกที่จะได้เรียนรู้ผ่านการเขียนเช่นนี้นะคะ เพราะถ้าเราเขียนอยู่ฝ่ายเดียวเราก็จะมีความคิดอยู่ในวงแคบ เป็นความคิดความเห็นของเราคนเดียว มันจะไม่ค่อยได้พัฒนาเท่าที่ควร แต่ถ้ามีใครมาคอยชี้นำให้เราเดินไปทางโน้นบ้างทางนี้บ้าง ก็จะทำให้เราได้พบเห็นทางเดินใหม่ๆ ได้พบเห็นสิ่งใหม่ๆ ได้ความรู้ใหม่ๆ และได้มุมมองใหม่ๆมากขึ้น ชอบค่ะ ขอขอบพระคุณคุณครูโอเล่มา ณ ที่นี้ค่ะ ” .… Continue reading บทเรียน “เขียนเยียวยา” กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๒๐

    จากการอบรมในห้องสองวัน ของชุดหลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต หัวข้อ “เขียนเยียวยา” เมื่อวันที่ ๒๙-๓๐ เมษายน ๒๕๖๐ www.dhammaliterary.org     เปิดอ่านเพิ่มเติมได้ที่อัลบั้มรูปเพจเฟสบุ๊ค      

        “เติมเต็มใจเราด้วยน้ำเปล่า ใส และธรรมดา หัวใจแห้งผากด้วยมานะ ความอยาก และยึดมั่น เพิ่มความอ่อนโยนด้วยศรัทธา ยืดหยุ่น และวางใจ ค่อยค่อยปล่อยให้น้ำไหลรินช้าช้า มองสายน้ำที่กำลังหล่นจากหยดน้ำ จนกลายเป็นสายเดียวกัน ทีละหยด ทีละหยด เชื่อมั่นว่าความธรรมดาของน้ำที่ใสสะอาด มีคุณค่าในตัวเอง ยิ่งธรรมดาเรียบง่าย ยิ่งพิเศษน่าค้นหา เสียงจังหวะเต้นของหัวใจถี่ขึ้น ราวกับการรอคอยฝนหน้าแล้ง ค่อยซึมค่อยซับ ค่อยยอมรับการเติมเต็มทีละเล็กละน้อย ความอยากนี้ก็ดี ทำให้หัวใจมีพลังขับเคลื่อน ความยึดนี้ก็ดี ทำให้จิตตั้งมั่น ความเพียรนี้ก็ดี ทำให้ฝาฟันอุปสรรคปัญหาได้ ความคิดนี้ก็ดี ทำให้มีการสร้างสรรค์ ความกังวลนี้ก็ดี ทำให้มีความละเอียดรอบคอบ ความสงสัยนี้ก็ดี ทำให้เราแสวงหาคำตอบ ความทุกข์นี้ก็ดี ทำให้เราเข้าใจสัจธรรมได้เร็ว ความสุขนี้ก็ดี ทำให้เรามีกำลังใจ ทั้งปวงนี้ควรมีอยู่ เป็นอยู่ วางอยู่ อย่างพอดีพอควร และทั้งหมดนี้ก็ไม่ควรมีอยู่ เป็นอยู่ วางอยู่ตลอดไป แม้มันจะคงอยู่อย่างพอดีสักเพียงใดก็ตาม รับรู้ ดูเห็น ถือ-วาง จับ-ปล่อย ให้เป็นธรรมดา… Continue reading รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” ๒๕๖๐ (๒)

  รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๘ (ชุดแรก)   “ทำให้ได้ใคร่ครวญ และทำให้ได้เรียนรู้ว่าต้องฝนทั่งให้เป็นเข็มให้ได้จริง จากที่ผ่านมาพยายามพาใจกายไปเรียนรู้ แต่ก็ไม่ต่อเนื่องทำให้หยุดแล้วหายไป ในหลายวิธีการ แต่ครั้งนี้วิธีการเรียนรู้จิต “การเขียนภาวนา” ทำให้ได้รู้จัก “จิต” ลึกซึ้งจริงๆ และที่สำคัญได้ทบทวนดูตนอีกครั้ง หลังการเขียน การฝึกเช่นนี้ คล้ายกับการกระเทาะเมล็ดพันธุ์ออกจากเปลือกที่ห่อหุ้มไว้ได้ดีทีเดียวค่ะ” / คุณพรทิพภา (ทิพย์) อาชีพ นักวิชาการอิสระ : : : “เมื่อไขรหัสออกมา รู้สึกประหลาดใจปนดีใจ เมื่อเขียนเสร็จใจโล่งขึ้น ความรู้สึกที่มีต่อส่วนที่ปิดกั้นคือ มันเป็นธรรมชาติของชีวิต ที่เราทำให้มันซับซ้อนมานาน …เริ่มเขียนภาวนา คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา เห็นว่าตัวเอง ทำได้บ้าง ผิดบ้าง แต่ใจก็ถอยห่างความสมบูรณ์ หากแต่ก็ไม่ได้ปล่อยปละละเลย ยิ่งเขียน ยิ่งผ่อนปรน ยิ่งเห็นความธรรมดา แต่ก็รู้สึกอยากที่จะอยู่อย่างให้มีการภาวนาในวิถีชีวิตจริงๆ การพูดความจริงกับตัวเอง มีความหมาย ดังเช่นการยอมรับความผิด แต่ไม่ใช่อารมณ์ตำหนิ บางทีความดีร้าย ความกลัว ความเจ็บปวด… Continue reading รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” ๒๕๖๐ (๑)

  อ่านบันทึก เขียนภาวนา หัวข้อ “พลัดพรากและไม่ยั่งยืน” จากคุณเมย์ ผ่านหลักสูตร “เขียนเปลี่ยนชีวิต” รุ่นที่ ๑๙ โดยครูโอเล่ สถาบันธรรมวรรณศิลป์ www.dhammaliterary.org : : : ดนตรีประกอบ Album Moonlight Valley โดย Bandari    

    “ตอนระลึกถึงความรัก ตอนแรกที่บอกว่ามันแวบความรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมา แต่ไม่นานภาพแม่ก็ขึ้นมาแทน นัยน์ตารื้นขึ้นทันที ยิ่งนึกยิ่งคิดถึงน้ำตาก็ไหลออกมา รับสัมผัสตรงนี้มันลึกมากค่ะ เข้าไปถึงหัวใจ เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มาก เขียนมาถึงตอนนี้เลยนึกขึ้นได้ว่าเราไม่ค่อยได้ดึงพลังแห่งความรักของแม่มาเป็นพลังหล่อเลี้ยงใจเราเท่าไร ทั้งที่ดูน่าจะเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุด และสำหรับตัวเองจุดนี้ (จักระ)ก็ค่อนข้างจะอ่อนแอเปราะบางด้วย . ตอนครูให้กำหนดใจบริเวณหน้าผาก ตรงกลางเหนือหว่างคิ้ว จินตนาการถึงแสงสีน้ำเงิน สว่างบริเวณนี้ครู่หนึ่ง แล้วพาใจนึกถึง ช่วงเวลาที่เราได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง หรือเกิดไอเดียที่ดีขึ้น ตอนนั้นนิ่งไปนิดนึงค่ะ บริเวณหว่างคิ้วเหมือนมีแรงดึงดูด ไม่เห็นสีน้ำเงิน แต่เห็นความคิดตนแวบนึงว่า ในห้วงที่ผ่านมาดูเหมือนเราจะว่างเปล่ามาก ไม่มีสิ่งใดดีๆเกิดขึ้นกับชีวิตเลย แล้วภาพในห้องเรียนก็ปรากฏขึ้นมาแทนค่ะ แล้วความรู้สึกที่หว่างคิ้วก็หายไป เห็นเป็นภาพในกรอบสีทองที่ครูพาจินตนาการ ตอนนั้นในใจก็ย้อนความรู้สึกในห้องเรียนขึ้นมา คือเป็นความอบอุ่นที่อาจารย์ที่เคารพรักท่านมองเห็นเรา เชื่อมั่นในตัวเราและปรารถนาให้เรามีความสุข ประสบความสำเร็จในชีวิตทุกเรื่อง เป็นภาพที่ชัดเจน พอมาระลึกอีก ก็เหมือนดูหนังซ้ำย้ำเตือนตนเองอีก แถมยังได้บอกกับตนเองในใจอีกว่า “เราเก่ง เราทำได้ เราประสบความสำเร็จได้” . เมื่อจบกิจกรรมจึงรู้สึกอบอุ่นใจค่ะครู มาถึงตอนนี้ก็มีความคิดเพิ่มจากการบันทึกแลกเปลี่ยนนี้ว่า ความสามารถเรามีอยู่ในตน อาจห่างหายไปเพราะสถานการณ์บางอย่าง ขอให้เรารู้ตัวและระลึกรู้ถึงสิ่งนั้นอย่างที่เขามีอยู่ในตัวเราตลอดเวลาไม่เคยทิ้งเราไปไหน เราควรสื่อสารกับเขาให้มากสัมผัสเขาบ่อยๆ และเมื่อเรารู้สึกเหนื่อยท้อให้นึกถึงพลังความรักของแม่และครูอาจารย์ที่ปรารถนาดีต่อเราเสมอมา” . บทเรียนจากกิจกรรมปรับพื้นฐาน หลักสูตร #ห้องเรียน #พลังแห่งจิต… Continue reading รวมบทเรียน พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๖ (๕)