Category: ข้อเขียนจากผู้เรียน

        “เติมเต็มใจเราด้วยน้ำเปล่า ใส และธรรมดา หัวใจแห้งผากด้วยมานะ ความอยาก และยึดมั่น เพิ่มความอ่อนโยนด้วยศรัทธา ยืดหยุ่น และวางใจ ค่อยค่อยปล่อยให้น้ำไหลรินช้าช้า มองสายน้ำที่กำลังหล่นจากหยดน้ำ จนกลายเป็นสายเดียวกัน ทีละหยด ทีละหยด เชื่อมั่นว่าความธรรมดาของน้ำที่ใสสะอาด มีคุณค่าในตัวเอง ยิ่งธรรมดาเรียบง่าย ยิ่งพิเศษน่าค้นหา เสียงจังหวะเต้นของหัวใจถี่ขึ้น ราวกับการรอคอยฝนหน้าแล้ง ค่อยซึมค่อยซับ ค่อยยอมรับการเติมเต็มทีละเล็กละน้อย ความอยากนี้ก็ดี ทำให้หัวใจมีพลังขับเคลื่อน ความยึดนี้ก็ดี ทำให้จิตตั้งมั่น ความเพียรนี้ก็ดี ทำให้ฝาฟันอุปสรรคปัญหาได้ ความคิดนี้ก็ดี ทำให้มีการสร้างสรรค์ ความกังวลนี้ก็ดี ทำให้มีความละเอียดรอบคอบ ความสงสัยนี้ก็ดี ทำให้เราแสวงหาคำตอบ ความทุกข์นี้ก็ดี ทำให้เราเข้าใจสัจธรรมได้เร็ว ความสุขนี้ก็ดี ทำให้เรามีกำลังใจ ทั้งปวงนี้ควรมีอยู่ เป็นอยู่ วางอยู่ อย่างพอดีพอควร และทั้งหมดนี้ก็ไม่ควรมีอยู่ เป็นอยู่ วางอยู่ตลอดไป แม้มันจะคงอยู่อย่างพอดีสักเพียงใดก็ตาม รับรู้ ดูเห็น ถือ-วาง จับ-ปล่อย ให้เป็นธรรมดา… Continue reading รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” ๒๕๖๐ (๒)

  รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๘ (ชุดแรก)   “ทำให้ได้ใคร่ครวญ และทำให้ได้เรียนรู้ว่าต้องฝนทั่งให้เป็นเข็มให้ได้จริง จากที่ผ่านมาพยายามพาใจกายไปเรียนรู้ แต่ก็ไม่ต่อเนื่องทำให้หยุดแล้วหายไป ในหลายวิธีการ แต่ครั้งนี้วิธีการเรียนรู้จิต “การเขียนภาวนา” ทำให้ได้รู้จัก “จิต” ลึกซึ้งจริงๆ และที่สำคัญได้ทบทวนดูตนอีกครั้ง หลังการเขียน การฝึกเช่นนี้ คล้ายกับการกระเทาะเมล็ดพันธุ์ออกจากเปลือกที่ห่อหุ้มไว้ได้ดีทีเดียวค่ะ” / คุณพรทิพภา (ทิพย์) อาชีพ นักวิชาการอิสระ : : : “เมื่อไขรหัสออกมา รู้สึกประหลาดใจปนดีใจ เมื่อเขียนเสร็จใจโล่งขึ้น ความรู้สึกที่มีต่อส่วนที่ปิดกั้นคือ มันเป็นธรรมชาติของชีวิต ที่เราทำให้มันซับซ้อนมานาน …เริ่มเขียนภาวนา คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา เห็นว่าตัวเอง ทำได้บ้าง ผิดบ้าง แต่ใจก็ถอยห่างความสมบูรณ์ หากแต่ก็ไม่ได้ปล่อยปละละเลย ยิ่งเขียน ยิ่งผ่อนปรน ยิ่งเห็นความธรรมดา แต่ก็รู้สึกอยากที่จะอยู่อย่างให้มีการภาวนาในวิถีชีวิตจริงๆ การพูดความจริงกับตัวเอง มีความหมาย ดังเช่นการยอมรับความผิด แต่ไม่ใช่อารมณ์ตำหนิ บางทีความดีร้าย ความกลัว ความเจ็บปวด… Continue reading รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” ๒๕๖๐ (๑)

  อ่านบันทึก เขียนภาวนา หัวข้อ “พลัดพรากและไม่ยั่งยืน” จากคุณเมย์ ผ่านหลักสูตร “เขียนเปลี่ยนชีวิต” รุ่นที่ ๑๙ โดยครูโอเล่ สถาบันธรรมวรรณศิลป์ www.dhammaliterary.org : : : ดนตรีประกอบ Album Moonlight Valley โดย Bandari    

    “ตอนระลึกถึงความรัก ตอนแรกที่บอกว่ามันแวบความรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมา แต่ไม่นานภาพแม่ก็ขึ้นมาแทน นัยน์ตารื้นขึ้นทันที ยิ่งนึกยิ่งคิดถึงน้ำตาก็ไหลออกมา รับสัมผัสตรงนี้มันลึกมากค่ะ เข้าไปถึงหัวใจ เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มาก เขียนมาถึงตอนนี้เลยนึกขึ้นได้ว่าเราไม่ค่อยได้ดึงพลังแห่งความรักของแม่มาเป็นพลังหล่อเลี้ยงใจเราเท่าไร ทั้งที่ดูน่าจะเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุด และสำหรับตัวเองจุดนี้ (จักระ)ก็ค่อนข้างจะอ่อนแอเปราะบางด้วย . ตอนครูให้กำหนดใจบริเวณหน้าผาก ตรงกลางเหนือหว่างคิ้ว จินตนาการถึงแสงสีน้ำเงิน สว่างบริเวณนี้ครู่หนึ่ง แล้วพาใจนึกถึง ช่วงเวลาที่เราได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง หรือเกิดไอเดียที่ดีขึ้น ตอนนั้นนิ่งไปนิดนึงค่ะ บริเวณหว่างคิ้วเหมือนมีแรงดึงดูด ไม่เห็นสีน้ำเงิน แต่เห็นความคิดตนแวบนึงว่า ในห้วงที่ผ่านมาดูเหมือนเราจะว่างเปล่ามาก ไม่มีสิ่งใดดีๆเกิดขึ้นกับชีวิตเลย แล้วภาพในห้องเรียนก็ปรากฏขึ้นมาแทนค่ะ แล้วความรู้สึกที่หว่างคิ้วก็หายไป เห็นเป็นภาพในกรอบสีทองที่ครูพาจินตนาการ ตอนนั้นในใจก็ย้อนความรู้สึกในห้องเรียนขึ้นมา คือเป็นความอบอุ่นที่อาจารย์ที่เคารพรักท่านมองเห็นเรา เชื่อมั่นในตัวเราและปรารถนาให้เรามีความสุข ประสบความสำเร็จในชีวิตทุกเรื่อง เป็นภาพที่ชัดเจน พอมาระลึกอีก ก็เหมือนดูหนังซ้ำย้ำเตือนตนเองอีก แถมยังได้บอกกับตนเองในใจอีกว่า “เราเก่ง เราทำได้ เราประสบความสำเร็จได้” . เมื่อจบกิจกรรมจึงรู้สึกอบอุ่นใจค่ะครู มาถึงตอนนี้ก็มีความคิดเพิ่มจากการบันทึกแลกเปลี่ยนนี้ว่า ความสามารถเรามีอยู่ในตน อาจห่างหายไปเพราะสถานการณ์บางอย่าง ขอให้เรารู้ตัวและระลึกรู้ถึงสิ่งนั้นอย่างที่เขามีอยู่ในตัวเราตลอดเวลาไม่เคยทิ้งเราไปไหน เราควรสื่อสารกับเขาให้มากสัมผัสเขาบ่อยๆ และเมื่อเรารู้สึกเหนื่อยท้อให้นึกถึงพลังความรักของแม่และครูอาจารย์ที่ปรารถนาดีต่อเราเสมอมา” . บทเรียนจากกิจกรรมปรับพื้นฐาน หลักสูตร #ห้องเรียน #พลังแห่งจิต… Continue reading รวมบทเรียน พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๖ (๕)

    บทเรียนการอบรม “#ห้องเรียน #พลังแห่งจิต” รุ่นที่ ๖ กี่งออนไลน์ * * * * * “วันนี้ลองทำซ้ำกิจกรรมเดิม แต่ก่อนทำได้ทำกิจกรรมเสริม 6-7 พร้อมและต่อเนื่องกันไปเลย เพราะคิดว่สทั้งสองกิจกรรมเอื้อต่อกันค่ะครู พอได้เริ่มรู้สึกว่าจิตเราสงบไม่ส่งออกนอกมีความรู้สึกผ่อนคลายจิตออกไป ตอนที่บอกกับตัวเองว่าเรารับพลังเข้ามา และตอนหายใจออกบอกว่าเราได้ทำในสิ่งที่มีคุณค่านั้นรู้สึกมีพลังบางอย่างวิ่งอยู่ในกาย ทำให้รู้สึกอิ่มเอมบอกไม่ถูกค่ะ . สำหรับกิจกรรมปล่อยวางพอได้ทำซ้ำแล้ว บทเรียนที่ได้จากการทำกิจกรรมนี้คือ ร่างกายหรือความรู้สึกของเรามันบอกกับเราว่าบางอย่างที่มันผ่านมาแล้ว บางทีเรายังเก็บไว้อยู่ในใจ พอเราได้ย้อนกลับไประลึกถึงทั้งสิ่งที่พอใจและไม่น่าพอใจ ทั้งสิ่งของ ทั้งความรู้สึกขณะทำนั้น ไม่ว่าความเจ็บปวดหรือความเมื่อยต่างๆก็ดี หากเราเอาจิตไปจับไปให้ความสำคัญกับมัน เราจะรู้สึกทุกข์กับมันมาก การพยายามนึกถึงสิ่งที่ทำให้ไม่พอใจ มันทำให้จิตรู้สึกอึดอัดแน่น ต่อเมื่อใจ้ราคลายออกได้ ไม่ยึดไม่เกาะเกี่ยวบอกดับตัวเองให้ให้ปล่อยวางมันไป เรารู้สึกเลยว่าใจโล่งเบาไม่อึดอัด แม้แต่ความเจ็บปวดของร่สงกายพอเราไม่ใส่ใจบอกตัวเองว่าปล่อยวางอาการนี้ซะมันกลับไม่ทุกข์ทรมานแม้เราจะรู้สึกว่า อาการนั้นยังคงอยู่แต่มันไม่อาจเข้ามาทำร้ายจิตใจเราได้ มันทำให้เราตระหนักว่าทุกวันที่เราเป็นทุกข์เพราะเราเอาปัญหาหรือสิ่งที่รู้ว่าทำให้ทุกข์เอามาเก็บไว้ จริงๆถ้าเราแค่รู้ว่ารู้สึกทุกข์ โดยไม่ต้องไปจมจ่อมอยู่กับมัน ความทุกข์มันก็ทำร้ายเนาไม่ได้แล้ว ทุกอย่างอยู่ที่ความคิ อยู่ที่มุมมองของเราจริงๆนะคะครู . ขอบคุณครูอีกครั้งที่ให้ทำหัวข้อนี้ซ้ำทำให้เข้าใจและรู้ว่าการปล่อยวางคือการวางใจไม่ไปยึดกับสิ่งใดที่ทำให้ใจเป็นทุกข์นั่นเอง วันนี้รู้สึกโล่งๆเบาใจค่ะ” . จากคุณเพียงใจ (จุ๋ม) อาชีพ พนักงานรัฐวิสาหกิจ *… Continue reading รวมบทเรียน พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๖ (๔)

        บทเรียน “เขียนค้นตน” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๗ ประจำเดือน มกราคม ๒๕๖๐ (รอบสอง) จากคุณอรนุช (น้อง) พนักงานบริษัทเอกชน . www.dhammaliterary.org