Author: admin

    รายชื่อผู้ผ่านการอบรม ความประทับใจ และบทเรียน คอร์สอบรมทางไกล “เขียนค้นตน” ในชุดหลักสูตร เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๓๙   มีผู้ผ่านการอบรมทั้งสิ้น ๒๘ คน รวมส่งการบ้าน ๓๓๖ ชิ้น   “ประทับใจในเนื้อหาและสื่อการอบรมที่เข้าใจง่ายและมีประโยชน์ เนื้อหาในการอบรมทั้งกว้าง และลึกกว่าที่คิดไว้ แบบฝึกหัดการบันทึกต่างๆ แม้อบรมจบแล้วก็สามารถนำไปใช้ในชีวิต และในการทำงานจริงได้ทันที ประทับใจมากที่สุดในการดูแล เอาใจใส่ของครู เพราะทุกบันทึกที่ส่งไป ครูจะตอบมาอย่างละเอียด ไม่เพียงการวิเคราะห์รูปแบบการบันทึกของเราเท่านั้น หากแต่ครูยังช่วยวิเคราะห์ตัวตนของเรา จุดอ่อน จุดแข็ง และความถนัด ซึ่งแสดงออกผ่านการบันทึกของเรา ด้วยรูปแบบการอบรมถึ่งออนไลน์ ทำให้ครูดูแลผู้เรียนได้อย่างใกล้ชิดดีมาก ทำให้รู้สึกเหมือนกึ่งๆเป็นการเรียนรายบุคคล . “ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ในแง่ของการมองให้ลึกลงไปในตัวเอง สิ่งที่เป็นข้อดี จุดแข็ง และคุณสมบัติที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเอง ซึ่งโดยปกติแล้วเราอาจไม่ได้คิดถึงสิ่งเหล่านี้มากนัก อย่างไรก็ตาม การลงมือเขียนบันทึกเหมือนเป็นการที่เราดำดิ่่งลงในภายในตัวเราเองแบบองค์รวม ซึ่งผสมผสานระหว่างจิตสำนึก และจิตใต้สำนึก (รู้สึกได้ชัดเจนในการบันทึกหัวข้อ “เพื่อนบันทึก”) สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เห็น และเชื่ออย่างเต็มที่ว่า การเขียนเพื่อบำบัดนั้นเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาจิตใจตัวเอง… Continue reading รายชื่อจบการอบรม “เขียนค้นตน” ประจำปี ๒๕๖๓ และสรุปบทเรียน

    ๑ ปริมาณและวันหยุดไม่ใช่ปัจจัยสำคัญที่สุด : . เราจะพักอย่างไรเพื่อให้กายจิตได้พักผ่อนอย่างแท้จริง บางครั้งเราก็ต้องการเวลาหยุดพักนานๆ วันหยุดที่ยาวต่อเนื่องกัน แต่เราได้พักในเวลาเหล่านั้นอย่างแท้จริงมากเพียงใด บางทีหยุดงานแล้วเราก็เลือกที่จะเดินทางท่องเที่ยวหรือตระเวนกิน เสพความบันเทิง และจับจ่ายใช้สอย แต่เราได้พักอย่างแท้จริงเพียงใด หลายครั้งการพักผ่อนหย่อนใจก็ทำให้เราเหนื่อยล้าหรือป่วยมากขึ้น . ภายนอกอาจได้หยุดพัก แต่หลายครั้งที่ภายในไม่ได้พักจริง จึงยิ่งพาภายนอกไม่ให้พัก เช่น หยุดทำงานก็หยิบมือถือขึ้นมาตรวจสอบสิ่งต่างๆ ในโลกอินเตอร์เน็ตโดยไม่จำเป็น หรือวันหยุดแล้วก็อยากไขว่คว้าสิ่งต่างๆ หรือคิดถึงอนาคตบ้างอดีตบ้างจนความคิดไม่ได้สงบลงเลย บางคนหลับลงแล้วยังทำงานต่อก็ยังมี . บางครั้งเราก็รู้ว่าภาระภายนอกและกิจกรรมต่างๆ ที่ต้องทำช่างมากมายเหลือเกินจนไม่มีเวลาได้พักผ่อนหรือใส่ใจดูแลตนเองอย่างเพียงพอ . ในพระไตรปิฎก*(๑) กล่าวว่าภารกิจของพระพุทธเจ้าในแต่ละวันนั้นมีอยู่ห้าอย่างด้วยกัน มีได้แก่ ปุเรภัตตกิจ กิจก่อนเสวยอาหารตั้งแต่รุ่งเช้า อาทิ ทรงบิณฑบาต เสด็จไปอาณานิคมต่างๆ ตรวจดูจิตของสัตว์โลก อนุเคราะห์อุปัฏฐาก เป็นต้น ,  ปัจฉาภัตตกิจ กิจหลังเสวยอาหาร ให้โอวาทภิกษุและประทานกรรมฐานให้ฝึกฝน และทรงเยี่ยมหมู่ชนที่รวมกลุ่มมา เป็นต้น ,  ปุริมยามกิจ กิจยามค่ำ ตอบคำถามเหล่าภิกษุทั้งหลายจนถึงช่วงค่ำ จนถวายบังคมลาแล้ว ,  มัชฌิมยามกิจ กิจยามค่อนดึก ทรงต้องต้อนรับเทวดาน้อยใหญ่ที่มาประชุมกันและทรงวิสัชนาปัญหาให้… Continue reading ข้อคิดและแนวทางเพื่อการ “พัก” อย่างแท้จริง

    เมื่อตัวละครเอกรู้ตัว เขาหรือเธอก็หลุดเข้ามาในโลกอันไม่ธรรมดาเสียแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จำได้คืออุบัติเหตุ และเขาหรือเธอก็ต้องออกเดินทางตามหาเด็กๆ ทั้งเจ็ดคน ผู้ซึ่งเป็นเสมือนตัวแทนของวัยเด็กที่ผ่านมา เหตุใดเขาหรือเธอต้องทำเช่นนั้น สุดท้ายแล้วมันจะนำไปสู่เป้าหมายใด จะได้กลับไปที่โลกแห่งความจริงอีกครั้งหรือไม่ เราจะร่วมเดินทางไปกับตัวละครตนนี้ ผ่านกิจกรรมเกมคอมพิเตอร์ “ตามหาเด็กน้อยภายใน” ทั้งสองภาค ???? เล่นออนไลน์ฟรีบนเว็บไซต์ และสามารถดาวโหลดเพื่อเล่นบนระบบปฏิบัติการ Mac Os และ Window* ???? กิจกรรมเกมเรียนรู้เกี่ยวกับ “เด็กน้อยภายใน” หรือปมจากวัยเด็กและภาวะแฝงความเป็นเด็ก โดยเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตร เขียนเปลี่ยนชีวิต สถาบันธรรมวรรณศิลป์ สำหรับบุคคลทั่วไปที่สนใจและผู้เรียนในคอร์ส “เด็กน้อยภายใน” ผู้เล่นจะได้รู้จักตนเองและได้ทบทวนปมต่างๆ ผ่านเกมนี้ร่วมกับตัวเอกของเรื่อง ???? เหมาะสำหรับผู้ใหญ่ และผู้มีอายุสิบสามปีขึ้นไป หากเป็นเยาวชนควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำและพูดคุยประเด็นต่างๆ ผู้มีอาการซึมเศร้าหรืออาการทางจิตเวชควรปรึกษาแพทย์และผู้เชี่ยวชาญ​ ???? เล่นเกมได้นี้ที่ โครงการปัญญ์ สเปซ www.punnspace.com/p/findinginnerchildgame/      

    เมื่อเธอถือว่าที่ใดคือพื้นที่ปลอดภัย ที่นั่นก็อันตรายเกินไป ความประมาทมักเกิดจากความพอใจ พึงฟังสิ่งที่ชังไว้บ้างเพื่อเตือนตน . รั้วที่ล้อมไว้ป้องกันก็เป็นคุกได้เช่นกัน เธอสร้างรั้วนั้นด้วยกรรมสามสะสม * พื้นที่ปลอดภัยแค่ความเคยชินแต่งปรุง ไม่มีเส้นแบ่งจริงแท้ให้ถือได้ . เมื่อหมายมั่นว่าความเคยชินคือตัวเธอ ใจก็ถูกจองจำไว้ในนิยามอันคับแคบ สิ่งที่เชื่อว่าเป็นมักแค่ส่วนเสี้ยวความจริง เธอไม่อาจเข้าใจโลกผ่านหน้าต่างบานเดียว . เราไม่ใช่ Comfort Zone บ้านที่อยู่มาชั่วชีวิตก็ไม่อาจกลายเป็นร่างกาย แค่ความกลัวไม่มีตัวตน ดิ้นรนให้ยึดบางสิ่ง แค่ความเคยชินสมมติให้พึ่งพิง . เธอมีชีวิตในปัจจุบันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย ความเคยตัวคือวันวานอย่าวางใจ พื้นที่ปลอดภัย ไม่ปลอดภัยจากกิเลส ความเคยตัวนั้นเองก่อกิเลส . จงอยู่ลำพังทำเหมือนต่อหน้าคนนับร้อย ดำรงกลางหมู่คนแต่สำรวมใจเหมือนโดดเดี่ยว ฝืนต้านทานความพอใจอันเคยตัวยั่วยวน ทุกที่จึงเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่แท้จริง . . มองให้ดี ให้เห็นว่าสิ่งเหล่านั้น… นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๒๒ ๒๕ มกราคม ๒๕๖๓… Continue reading พื้นที่ปลอดภัยแค่ความเคยชินแต่งปรุง

    ๑ เข้าใจความเครียด : . ความเครียดนั้นเป็นกลไกการ “ตื่นตัว” โดยธรรมชาติ เป็นสัญชาตญาณเพื่อปลุกกายจิตให้ตั้งท่า หรือเรียกว่าตั้งการ์ดให้พร้อมสำหรับการเอาตัวรอดเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป ความเครียดยังเรียกได้อีกแบบว่าความ “ตึง” เป็นอาการที่กายหรือจิตมีความพยายามในการจะทำสิ่งใด เหมือนการจะขยับเขยื้อนร่างกายก็ย่อมจะมีความตึงเกิดขึ้นสลับกับความหย่อน ทั้งหมดนี้เป็นธรรมชาติ จึงกล่าวได้ว่าความเครียดเป็นภาวะธรรมดา ไม่ใช่ศัตรูหรือสิ่งที่เราต้องกลัว แต่สิ่งที่ทำร้ายเราจริงๆ แล้ว คือการตื่นตัวและการตึงจนเกินความพอดีและความจำเป็น . หากเปรียบเทียบคุณภาพชีวิตดังเสียงเพลงของพิณหรือกีตาร์แล้ว การใช้ชีวิตก็คือการขึงสายของพิณหรือกีตาร์นั้น หากขึงหย่อนเกินไป หรือขึงตึงเกินไป เสียงเพลงของพิณหรือกีตาร์นั้นก็ไม่ไพเราะ การใช้ชีวิตหากตึงหรือหย่อนเกินไป คุณภาพชีวิตก็ไม่พอดี . ความเครียดที่พอดีก็คือการขึงสายที่เหมาะสม ย่อมมีความตึง มีความตื่นตัว อยู่เป็นธรรมดาและตามความจำเป็น ความเครียดไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แต่ชีวิตจะเลวร้ายเมื่อระดับความเครียดอยู่ในระดับที่ไม่เหมาะสม หรือกล่าวให้ถูกต้องคือเมื่อกายจิตตื่นตัวและมีความตึงที่มากเกินไป หรือน้อยเกินไป . เมื่อกายจิตรับรู้ปัญหาหรืออุปสรรคบางอย่างก็จะปลุกเราให้ตื่นตัวด้วยความเครียดให้รู้สึก ด้วยอาการทางกายก็ดี หรืออาการทางใจก็ดี เพื่อเร่งเร้าให้เราจัดการกับสิ่งตรงหน้า ร่างกายและท่าทีของเราก็จะมีความตึงมากขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมต่อสู้หรือหนีสิ่งที่เข้ามา จนเมื่อปัญหาเหล่านั้นผ่านพ้นไปแล้ว ตามธรรมชาติกลไกการตื่นตัวย่อมต้องทำงานน้อยลง กายและจิตก็จะผ่อนคลายลง ลดการตั้งการ์ด หรือ “การปกป้องตนเอง” ลงไปในระดับปกติ . ข้างต้นนี้ไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อปัญหาผ่านพ้นไปแล้ว แต่กลไกการตื่นตัวยังทำงานอยู่ไม่เลิกรา… Continue reading รับมือความเครียดไม่ยาก หากรู้ ๕ ข้อนี้

    “ขอบคุณความทุกข์ เพราะความทุกข์เป็นเหมือนน้ำหนักที่กดทับ ผมรู้สึกหนักทุกครั้งที่ทุกข์เกิดเช่นเดียวกับคนธรรมดาทั่วไป แทนที่เราจะแบกมันขึ้นแล้วทำให้ชีวิตยุ่งยาก ผมยอมให้ทุกข์นั้นทับลงมา เพราะมันทำให้เราเล็กลง แล้วทุกข์ที่ถมทับก็ย่อมไหลออกไปเอง พอยิ่งเล็กเรายิ่งถูกทับยาก เมื่อทุกข์เกิด น้ำหนักให้แบกก็ลดน้อย ยิ่งตกเพราะความพลาดพลั้งเราก็ไม่เจ็บเท่าไร เพราะน้ำหนักของตัวตนเป็นเหตุให้แรงตกกระทบมีมากขึ้น . “อยู่อย่างหวังให้ตัวเล็กลง เป็นสุขกว่าวิ่งวุ่นออกไปไขว่คว้าสรรพสิ่งมาเติมเต็ม เป็นชีวิตพึงปรารถนากว่าโด่งดังแต่มิอาจพบสงบใจ . “ผมเคยคิดมาตั้งแต่เด็กว่าจะเปลี่ยนแปลงสังคมได้อย่างไร เคยคิดถึงทฤษฏีและใฝ่หาวิธีการอันพิเศษต่างๆ ผ่านทางจินตนาการ หนังสือ การเขียน และโครงการ แต่วันนี้คำตอบหนึ่งที่พบคือการทวนกระแสของจิตใจ เพราะสังคมทั่วไปก็ตกอยู่ภายใต้กระแสเดียวกัน ถ้าเราจะเปลี่ยนแปลงสภาพสังคมที่ความโลภ โกรธ และหลงเป็นพื้นฐาน เราคงมิอาจทำสำเร็จได้ด้วยการเอาตัวตนที่ใหญ่โตเข้าต่อกร คุณค่าสิ่งดีงามก็เป็นทุกข์แก่ตนและผู้อื่นได้เมื่อหลงมัวเมาในตนเอง เราก็จะเหมือนเหล่าฮีโร่ในหนังฝรั่งที่พยายามช่วยผู้คน แต่ตนเองกลับก่อความเสียหายไปทั่วและวิวาทกันเอง ตัวตนใหญ่โตไม่ใช่คำตอบของการเปลี่ยนชีวิตและสังคม . “การอบรมสมัยใหม่ ค่านิยมปัจจุบัน กระทั่งการทำบุญและปฏิบัติธรรมบางแบบ ส่งเสริมให้เราอยากใหญ่ขึ้น ตัวโตขึ้น เพื่อหวังอำนาจวิเศษดลบันดาลชีวิตอย่างที่ปรารถนา สื่อสังคมออนไลน์ก็หมายมั่นให้เราหวังยอดคนกดชอบ กดแชร์ และยอดชม แต่ยิ่งใหญ่เพียงใดเราก็ต้องพลอยเปรียบตนเองกับผู้อื่น ความสงบใจที่เกิดจากการพึงพอใจก็ยิ่งลดน้อย ตัวใหญ่ก็ยิ่งต้องบำรุงด้วยความอยากมากหลาย ทุกข์เพราะใหญ่ไม่พอยังต้องทุกข์เพื่อรักษาตัวตนให้เท่าเดิมหรือมากกว่า นี่ไม่ใช่สุขแท้เลย . “เมื่อค้อมกายใจ สายลมที่พุ่งประทะไม่มากสักเท่าไร พายุอาจโค่นต้นไม้ แต่มดยังเดินอยู่ตามธรรมชาติ… Continue reading อยู่อย่างเล็ก อ่อนน้อมอย่างหนู : สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๓

    เธอจงเรียนรู้ที่จะกล่าวคำอำลา แม้ต่อสิ่งที่มีอยู่ตรงหน้า ต่างกำลังพลัดพรากจากกันช้าช้า แม้ความเป็นเธอที่เป็นในวันนี้ . เธอจงอำลาชีวิตทุกวันไว้ คิดการณ์ไกล ให้เหมือนอยู่เป็นร้อยปี แต่อยู่เหมือนมีชีวิต ไม่ถึงปี วันเวลามิใช่ของของเรา . เมื่อฉันกล่าวลาปีเก่าได้มากพอ จึงก้าวต่อปีใหม่ได้เต็มที่ เมื่อเราเต็มใจที่จะพราก ความกลัวที่จะพบย่อมไม่มี . จงกล่าวลาแม้วันข้างหน้า พรุ่งนี้คือพรุ่งนี้ ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น เธอไม่อาจมีเวลามากเพียงพอ เมื่อยอมรับ ทุกอย่างก็พอแล้ว . อยู่เพื่อเรียนรู้ การกล่าวคำอำลา เราจะไม่เสียดายเมื่อวันใหม่มาถึง . มีเพื่อไม่มี มิว่าวันคืนหรือสิ่งใด เธอจะเริ่มต้นใหม่เสมอ . . มองให้ดี ให้เห็นว่าสิ่งเหล่านั้น… นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๒๑ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๖๒     ติดตามอ่านบทความ… Continue reading เธอจงเรียนรู้ที่จะกล่าวคำอำลา

    [ ภารกิจและกิจกรรมคอร์ส ครูเขียนภาวนา เดือนแรก ] …ทบทวนธรรมะและบทเรียนจากบทความ “ศิลปะการเขียนหนึ่งลมหายใจ” บทแรกและบทที่สอง …ฝึกเขียนภาวนา อย่างน้อย ๗ บันทึก พร้อมกับการทบทวนกิเลสและบทเรียน …สรุปทบทวนอริยมรรคและโพชฌงค์ , กิเลส : นิวรณ์ ตัณหา และอุปาทาน   “จากหัวข้อ “ดวงตาลิขิต” ทั้งสองครั้ง การที่เราไปไม่ปรุงแต่งทางอารมณ์ ความคิด แต่มองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เป็นธรรม เป็นกลาง ไม่ว่าเราจะอ่านคอมเมนท์จากครู หรือเพื่อน หรือจากที่อื่นๆ ก็ดี อย่าเอามาปรุงเป็นอารมณ์ให้แก่ตัวเอง ให้มองตัวอักษรอย่างที่มันเป็น และทำไปตามหน้าที่ ที่เราต้องทำ ก็น่าจะทำให้ภารกิจในทุกๆ เดือน สามารถสำเร็จลุล่วงไปได้ ธรรมะจาก “ไม่ใช่นาม ไม่ใช่ตน” คือการไม่ถืออัตตาตัวตนของตนเอง ในการทำสิ่งต่างๆ ว่าเป็นของตน ทำเพียงแต่ทำเท่านั้น ดังที่ใช้การเขียนที่เน้นไปในคำกริยา คือ เน้นที่การลงมือทำ” . โดย ม้าหมุน (นามปากกา)… Continue reading บทเรียนเล็กๆ บนเส้นทาง “ครูเขียนภาวนา” เดือนแรก

    โครงการประกวดงานเขียนเยาวชนครั้งที่ ๙ สถาบันธรรมวรรณศิลป์ หัวข้อ “ในความมืดมีแสงสว่าง” ประเภทเรื่องสั้น ประจำปี ๒๕๖๒ ขอประกาศรายชื่อเยาวชนผู้ได้รับรางวัลต่างๆ จากการประกวดครั้งนี้ ซึ่งมีผลงานส่งเข้าประกวดทั้งสิ้น ๑๔๕ ชิ้น ดังนี้   รายชื่อรับรางวัลชนะเลิศ ทุนการศึกษา ๕,๐๐๐ บาทพร้อมเกียรติบัตร นางสาว กฤษกร เลิศประเสริฐสุข , โรงเรียน ปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย ผลงาน “movement”   รายชื่อรับรางวัลรองชนะเลิศ ทุนการศึกษา ๓,๕๐๐ บาทพร้อมเกียรติบัตร ๑ นางสาว มัชฌิมา เตชสิทธิ์สืบพงศ์ , โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ผลงาน “มองเห็น” ๒ นาย สิรภพ อักษรชื่น , มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ผลงาน “เมอร์รีคริสต์มาส มิสเตอร์ลอว์เรนซ์”   รายชื่อรับรางวัลชมเชย ทุนการศึกษา ๒,๐๐๐ บาทพร้อมเกียรติบัตร ๑ นางสาว… Continue reading ประกาศรายชื่อผู้ได้รับรางวัล การประกวดงานเขียนเยาวชน ธรรมวรรณศิลป์ ครั้งที่ ๙

      รวมบางข้อคิดและเนื้อหาจากบทความคอลัมน์ ไกด์โลกจิต ตอนที่ ๓๙ ถึง ตอนที่ ๔๙ ประจำปี ๒๕๖๒ ซึ่งเผยแพร่รายเดือนทางเว็บไซต์และเพจเฟสบุ๊คของเรา . ผู้อ่านสามารถอ่านบทความเต็มของทุกเรื่องได้ฟรี ในเว็บไซต์ www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-ไกด์โลกจิต/ . . – บทความเรื่อง สร้างวันว่าง ด้วยการวาง . “ต่อให้แม้ไม่ใช่วันว่างหรือเวลาว่าง แต่หากเราวางใจไว้ว่า สิ่งใดสำคัญต่อเรามากๆ แล้ว เราย่อมสามารถแบ่งเวลาและหาหนทางจัดการมันได้ สิ่งใดที่ดีที่อยากทำแต่แม้มีเวลาว่างแล้วก็ไม่ทำ เพราะเรายังวางใจในคุณค่าของสิ่งนั้นๆ ไม่พอ . “เราต้องคิดถึงคุณค่าของสิ่งที่เราตั้งใจที่จะลงมือทำ ไม่คิดว่าหากไม่ได้ทำวันหน้าก็อาจทำได้ ลองคิดในทางแย่ที่สุดว่าหากไม่ได้ทำแล้วจะเป็นอย่างไร และอาจไม่มีโอกาสหน้าให้ทำอีกก็ได้ . “เราจะมีเวลาว่างได้ เรายังต้องวางใจในตนเองด้วยว่า เราสามารถทำสิ่งนั้นๆ ได้ และหาทางจัดการให้ได้ทำสิ่งดังกล่าวให้สำเร็จ เพราะตราบใดที่เราเอาแต่บอกว่า ไม่นำทำได้ ไม่น่ามีเวลาพอ หรือเรามีข้อจำกัดอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็ไม่มีทางทำได้เลย เพราะสะกดจิตตนเองไว้แล้ว สะกดกลั้นไฟแรงมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จไว้แล้ว . “วางใจยังมีความหมายว่า ศรัทธา หรือ ความเชื่อ… Continue reading ๑๑ ข้อคิด คอลัมน์ “ไกด์โลกจิต” ส่งท้ายปี ๒๕๖๒