Category: ข้อเขียนจากผู้เรียน

  รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๘ (ชุดแรก)   “ทำให้ได้ใคร่ครวญ และทำให้ได้เรียนรู้ว่าต้องฝนทั่งให้เป็นเข็มให้ได้จริง จากที่ผ่านมาพยายามพาใจกายไปเรียนรู้ แต่ก็ไม่ต่อเนื่องทำให้หยุดแล้วหายไป ในหลายวิธีการ แต่ครั้งนี้วิธีการเรียนรู้จิต “การเขียนภาวนา” ทำให้ได้รู้จัก “จิต” ลึกซึ้งจริงๆ และที่สำคัญได้ทบทวนดูตนอีกครั้ง หลังการเขียน การฝึกเช่นนี้ คล้ายกับการกระเทาะเมล็ดพันธุ์ออกจากเปลือกที่ห่อหุ้มไว้ได้ดีทีเดียวค่ะ” / คุณพรทิพภา (ทิพย์) อาชีพ นักวิชาการอิสระ : : : “เมื่อไขรหัสออกมา รู้สึกประหลาดใจปนดีใจ เมื่อเขียนเสร็จใจโล่งขึ้น ความรู้สึกที่มีต่อส่วนที่ปิดกั้นคือ มันเป็นธรรมชาติของชีวิต ที่เราทำให้มันซับซ้อนมานาน …เริ่มเขียนภาวนา คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา เห็นว่าตัวเอง ทำได้บ้าง ผิดบ้าง แต่ใจก็ถอยห่างความสมบูรณ์ หากแต่ก็ไม่ได้ปล่อยปละละเลย ยิ่งเขียน ยิ่งผ่อนปรน ยิ่งเห็นความธรรมดา แต่ก็รู้สึกอยากที่จะอยู่อย่างให้มีการภาวนาในวิถีชีวิตจริงๆ การพูดความจริงกับตัวเอง มีความหมาย ดังเช่นการยอมรับความผิด แต่ไม่ใช่อารมณ์ตำหนิ บางทีความดีร้าย ความกลัว ความเจ็บปวด… Continue reading รวมบทเรียน “เขียนภาวนา” ๒๕๖๐ (๑)

  อ่านบันทึก เขียนภาวนา หัวข้อ “พลัดพรากและไม่ยั่งยืน” จากคุณเมย์ ผ่านหลักสูตร “เขียนเปลี่ยนชีวิต” รุ่นที่ ๑๙ โดยครูโอเล่ สถาบันธรรมวรรณศิลป์ www.dhammaliterary.org : : : ดนตรีประกอบ Album Moonlight Valley โดย Bandari    

    “ตอนระลึกถึงความรัก ตอนแรกที่บอกว่ามันแวบความรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมา แต่ไม่นานภาพแม่ก็ขึ้นมาแทน นัยน์ตารื้นขึ้นทันที ยิ่งนึกยิ่งคิดถึงน้ำตาก็ไหลออกมา รับสัมผัสตรงนี้มันลึกมากค่ะ เข้าไปถึงหัวใจ เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มาก เขียนมาถึงตอนนี้เลยนึกขึ้นได้ว่าเราไม่ค่อยได้ดึงพลังแห่งความรักของแม่มาเป็นพลังหล่อเลี้ยงใจเราเท่าไร ทั้งที่ดูน่าจะเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุด และสำหรับตัวเองจุดนี้ (จักระ)ก็ค่อนข้างจะอ่อนแอเปราะบางด้วย . ตอนครูให้กำหนดใจบริเวณหน้าผาก ตรงกลางเหนือหว่างคิ้ว จินตนาการถึงแสงสีน้ำเงิน สว่างบริเวณนี้ครู่หนึ่ง แล้วพาใจนึกถึง ช่วงเวลาที่เราได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง หรือเกิดไอเดียที่ดีขึ้น ตอนนั้นนิ่งไปนิดนึงค่ะ บริเวณหว่างคิ้วเหมือนมีแรงดึงดูด ไม่เห็นสีน้ำเงิน แต่เห็นความคิดตนแวบนึงว่า ในห้วงที่ผ่านมาดูเหมือนเราจะว่างเปล่ามาก ไม่มีสิ่งใดดีๆเกิดขึ้นกับชีวิตเลย แล้วภาพในห้องเรียนก็ปรากฏขึ้นมาแทนค่ะ แล้วความรู้สึกที่หว่างคิ้วก็หายไป เห็นเป็นภาพในกรอบสีทองที่ครูพาจินตนาการ ตอนนั้นในใจก็ย้อนความรู้สึกในห้องเรียนขึ้นมา คือเป็นความอบอุ่นที่อาจารย์ที่เคารพรักท่านมองเห็นเรา เชื่อมั่นในตัวเราและปรารถนาให้เรามีความสุข ประสบความสำเร็จในชีวิตทุกเรื่อง เป็นภาพที่ชัดเจน พอมาระลึกอีก ก็เหมือนดูหนังซ้ำย้ำเตือนตนเองอีก แถมยังได้บอกกับตนเองในใจอีกว่า “เราเก่ง เราทำได้ เราประสบความสำเร็จได้” . เมื่อจบกิจกรรมจึงรู้สึกอบอุ่นใจค่ะครู มาถึงตอนนี้ก็มีความคิดเพิ่มจากการบันทึกแลกเปลี่ยนนี้ว่า ความสามารถเรามีอยู่ในตน อาจห่างหายไปเพราะสถานการณ์บางอย่าง ขอให้เรารู้ตัวและระลึกรู้ถึงสิ่งนั้นอย่างที่เขามีอยู่ในตัวเราตลอดเวลาไม่เคยทิ้งเราไปไหน เราควรสื่อสารกับเขาให้มากสัมผัสเขาบ่อยๆ และเมื่อเรารู้สึกเหนื่อยท้อให้นึกถึงพลังความรักของแม่และครูอาจารย์ที่ปรารถนาดีต่อเราเสมอมา” . บทเรียนจากกิจกรรมปรับพื้นฐาน หลักสูตร #ห้องเรียน #พลังแห่งจิต… Continue reading รวมบทเรียน พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๖ (๕)

    บทเรียนการอบรม “#ห้องเรียน #พลังแห่งจิต” รุ่นที่ ๖ กี่งออนไลน์ * * * * * “วันนี้ลองทำซ้ำกิจกรรมเดิม แต่ก่อนทำได้ทำกิจกรรมเสริม 6-7 พร้อมและต่อเนื่องกันไปเลย เพราะคิดว่สทั้งสองกิจกรรมเอื้อต่อกันค่ะครู พอได้เริ่มรู้สึกว่าจิตเราสงบไม่ส่งออกนอกมีความรู้สึกผ่อนคลายจิตออกไป ตอนที่บอกกับตัวเองว่าเรารับพลังเข้ามา และตอนหายใจออกบอกว่าเราได้ทำในสิ่งที่มีคุณค่านั้นรู้สึกมีพลังบางอย่างวิ่งอยู่ในกาย ทำให้รู้สึกอิ่มเอมบอกไม่ถูกค่ะ . สำหรับกิจกรรมปล่อยวางพอได้ทำซ้ำแล้ว บทเรียนที่ได้จากการทำกิจกรรมนี้คือ ร่างกายหรือความรู้สึกของเรามันบอกกับเราว่าบางอย่างที่มันผ่านมาแล้ว บางทีเรายังเก็บไว้อยู่ในใจ พอเราได้ย้อนกลับไประลึกถึงทั้งสิ่งที่พอใจและไม่น่าพอใจ ทั้งสิ่งของ ทั้งความรู้สึกขณะทำนั้น ไม่ว่าความเจ็บปวดหรือความเมื่อยต่างๆก็ดี หากเราเอาจิตไปจับไปให้ความสำคัญกับมัน เราจะรู้สึกทุกข์กับมันมาก การพยายามนึกถึงสิ่งที่ทำให้ไม่พอใจ มันทำให้จิตรู้สึกอึดอัดแน่น ต่อเมื่อใจ้ราคลายออกได้ ไม่ยึดไม่เกาะเกี่ยวบอกดับตัวเองให้ให้ปล่อยวางมันไป เรารู้สึกเลยว่าใจโล่งเบาไม่อึดอัด แม้แต่ความเจ็บปวดของร่สงกายพอเราไม่ใส่ใจบอกตัวเองว่าปล่อยวางอาการนี้ซะมันกลับไม่ทุกข์ทรมานแม้เราจะรู้สึกว่า อาการนั้นยังคงอยู่แต่มันไม่อาจเข้ามาทำร้ายจิตใจเราได้ มันทำให้เราตระหนักว่าทุกวันที่เราเป็นทุกข์เพราะเราเอาปัญหาหรือสิ่งที่รู้ว่าทำให้ทุกข์เอามาเก็บไว้ จริงๆถ้าเราแค่รู้ว่ารู้สึกทุกข์ โดยไม่ต้องไปจมจ่อมอยู่กับมัน ความทุกข์มันก็ทำร้ายเนาไม่ได้แล้ว ทุกอย่างอยู่ที่ความคิ อยู่ที่มุมมองของเราจริงๆนะคะครู . ขอบคุณครูอีกครั้งที่ให้ทำหัวข้อนี้ซ้ำทำให้เข้าใจและรู้ว่าการปล่อยวางคือการวางใจไม่ไปยึดกับสิ่งใดที่ทำให้ใจเป็นทุกข์นั่นเอง วันนี้รู้สึกโล่งๆเบาใจค่ะ” . จากคุณเพียงใจ (จุ๋ม) อาชีพ พนักงานรัฐวิสาหกิจ *… Continue reading รวมบทเรียน พลังแห่งจิต กึ่งออนไลน์ รุ่นที่ ๖ (๔)

        บทเรียน “เขียนค้นตน” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๗ ประจำเดือน มกราคม ๒๕๖๐ (รอบสอง) จากคุณอรนุช (น้อง) พนักงานบริษัทเอกชน . www.dhammaliterary.org    

      “ทบทวนประสบการณ์ค้นตน หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๗ การเรียนเขียนค้นตนนี้ทำให้รู้สึกประหนึ่งว่ากำลังฝึกตนอยู่บนยอดเขาบู๊ตึ๊ง แต่ละขั้นบันไดที่ก้าวแต่ละก้าวมีแต่สูงชัน ถูกเคี่ยวกรำ และเหน็ดเหนื่อยขึ้นเรื่อยๆ . ด้วยการใช้ชีวิตที่ถูกหล่อหลอมให้เปรียบเทียบกับคนอื่นอยู่ตลอดเวลา เมื่อเขียนบันทึกเกี่ยวกับการสร้างสรรค์ เราจึงนึกได้น้อยมาก ยึดติดในผลงานที่ต้องดี สำเร็จ เป็นงานของส่วนรวม ต้องดูยิ่งใหญ่ราวกับกำลังเขียนใบสมัครงานให้นายจ้างมองว่าเรามีคุณสมบัติดีและพิเศษกว่าคนอื่น . เราลืมนึกถึงเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยริเริ่มภูมิใจ แม้ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องที่คนอื่นเคยทำมาก่อนก็ตาม พอครูแนะให้นึกถึงตรงนี้ สิ่งละอันพันละน้อยผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด ได้หวนระลึกนึกถึงความสนุกในการลงมือทำบางอย่างโดยไม่สนใจผลลัพธ์มากกว่า ๓๐ เรื่อง . ส่วนใหญ่คนภายนอกมักมองตัวเราว่าเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง แต่เนื้อแท้ตัวเรากลับไม่มีความมั่นใจอะไรเลย ไม่ชื่นชมตัวเอง เชื่อว่าตนเองเป็นคนไม่มีศักยภาพ ไม่มีความถนัด หรือความสามารถพิเศษอะไร การได้ระลึกถึงเรื่องราวที่ตนได้ริเริ่มบางอย่างแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยในอดีต จึงช่วยเพิ่มความภูมิใจในตนเองได้ส่วนหนึ่ง . และแล้วกิจกรรมไพ่ปลุกตัวตน ก็ปลุกตัวเราสมกับชื่อกิจกรรมนั้น กิจกรรม “ฉันคือผู้เวียนว่ายฯ” เป็นปฐมบทของการริเริ่มสร้างสรรค์ของตัวเองเกิดขึ้นจากเสียงภายในที่พยายามส่งสัญญาณบอกใบ้แก่เราให้หาสิ่งใหม่ๆ มองเห็นศักยภาพที่มี และเริ่มต้นทำในทันทีอย่างเป็นอิสระ . หลังจากเขียน “กวีร้อยแก้ว” (ตามที่ครูเรียก) ครูก็แนะว่าให้วาดภาพประกอบด้วย โดยส่วนตัวเป็นคนที่กลัวการวาดรูปมาแต่ไหน แค่ให้หยิบสีมาระบายก็เครียดจนแทบอยากร้องไห้ ต่อรองแกมหยอกครูเล่นว่า… Continue reading บทเรียน เขียนค้นตน ๒๕๖๐ (๘)