“สิ้นลมหายใจ สิ้นไร้ชีวิต
แต่ถ้ามีชีวิต แบบขาดสติ
จะมีประโยชน์อันใด
รู้ลมหายใจเข้า จึงรู้ลมหายใจออก
เขียนเพื่อหยุด หยุดเพื่อเขียน
ไม่อาจปราศจากกันและกัน
เขียนตามลม ใช่เขียนตามใจ
เขียนตามหัวใจ ใช่เขียนตามความคิด
เขียนเพื่อภาวนา ใช่เขียนเพื่ออัตตา”
– คุณอี๊ด , คอร์ส ปฏิบัติ เขียนภาวนา รอบกลางปี 2564
สมัครเข้าร่วม “ปฏิบัติ เขียนภาวนา”
https://www.dhammaliterary.org/meditation-writing/
ผลการฝึกปฏิบัติของผู้จบหลักสูตร
เขียนภาวนา สามรุ่นล่าสุด
สิ่งที่ผู้ผ่านการอบรม “ปฏิบัติ เขียนภาวนา” รอบปลายปี 2564 ได้เปลี่ยนแปลงตนเอง
- สำรวมระวังกาย วาจา และใจตนเองมากขึ้น
- ปล่อยวางจากการยึดติด
- ปฏิบัติฝึกสมาธิอย่างต่อเนื่องจนจบการอบรม
- รู้สึกว่าใจได้พักเพราะการทำสมาธิอย่างต่อเนื่อง
- ควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดีมากขึ้น
- มีสติมากกว่าเดิม เท่าทันความคิดและความรู้สึก
- จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้ามากขึ้น
- ฝึกปฏิบัติด้วยการใช้หลักอานาปนสติตามดูลมหายใจได้
- เข้าใจหลักธรรมและศัพท์บาลีมากขึ้น
- ตามดูตามเห็นกิเลส และกุศลต่างๆ เช่น อัตตา ความอยาก ความยึดติด ฯ ได้ชัดขึ้นและบ่อยขึ้นด้วยการยอมรับ ไม่ต่อต้าน
- มีเครื่องมือเสริมในการฝึกเจริญสติด้วยการเขียนเพิ่มเติมจากการฝึกปฏิบัติในรูปแบบ
- เมื่อเจอสถานการณ์ไม่คาดคิด มีสติ ไม่ตระหนกทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี จากการมีสติ ตลอดการเรียนรู้ 10 วันที่ผ่านมา เป็นสิ่งที่ซึมซับเข้ามาในตัวเองได้อย่างอัศจรรย์
- นิ่งมากขึ้น รับมือกับความคิดกังวลไปล่วงหน้า ได้ดีขึ้น วางความคิด ความกังวล และอยู่กับ ปัจจุบันได้
- พลิกใจให้มองเห็นสองด้าน มองเห็นผล ที่อาจเกิดขึ้น ชั่งใจ มากขึ้น ซึ่งเดิมเป็นคนตัดสินใจเร็ว
- อดทน รอคอยเป็น ไม่เร่งรีบ รีบร้อน ไม่ทำตามใจตัวเองเหมือนแต่ก่อน
- เห็นอัตตา และกิเลสละเอียดของตัวเอง
- เห็นกิเลสที่ผุดออกมา อันเกิดจากอาสวะที่หมักหมม
- ลายมือเขียนเปลี่ยนไปในทางที่ดี อ่านง่าย ไม่ยุ่งเหยิง
- สติละเอียดและจับอารมณ์ไวขึ้น
- มีความพยายามและวางใจตนเอง
- มีฉันทะในการนั่งสมาธิ และนั่งได้นานมากขึ้นกว่าเดิม
- เกิดโยนิโสมนสิการในเรื่องต่างๆ และระวังในวิปัสนูปกิเลสมากขึ้น
- มีความเพียรในการถือศีล มรรค และโพชฌงค์
- เข้าใจตัวเอง ได้ทบทวนตนทำให้กระจ่างบางเรื่องมากขึ้น
- จัดการเวลาได้ดีขึ้น ทำให้วุ่นวายน้อยลง ใจนิ่งขึ้น
- การเขียนจากที่ตอนแรกตึง กดดัน ต้องบังคับ น้อยลง
- อยู่กับปัจจุบันมากขึ้น และช้าลง
- นอนหลับง่ายขึ้น จากเดิมที่นอนหลับแล้วมีความคิดวนเวียนก็ได้ใช้การฝึกลมหายใจ จดจ่อกับสิ่งเดียวทำให้หลับง่าย
- เห็นเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องธรรมดา
- คิดน้อยลงในการปฏิบัติ กล้าตัดสินใจลงมือทำ
- สติชัดเจน กำหนดจุดปักใจ ชัด
- โฟกัสมากขึ้นและฟุ้งซ่านน้อยลง
- เข้าใจคำว่า น้อยแต่มาก
- เห็นความโลภ เพราะกลัวหรือกังวลกับอนาคตมากเกินไป
- หายใจยาวขึ้น และระลึกรู้ตามละเอียดกว่าเดิม
- กล้าเอาชนะความขี้เกียจของตนเอง
- เห็นว่าตนเองปฏิบัติมาถึงไหน และจะสังเกตตนเองอย่างไร แก้ไขอย่างไร จากการใช้แบบฟอร์มทบทวน
- ได้เรียนรู้ว่ากิเลสมีลักษณะอย่างไร แบ่งออกเป็นอย่างไรบ้าง
- ได้ใคร่ครวญชีวิตตนเองที่ผ่านมา เห็นความหมายของการปล่อยวาง และสมดุลทางกายใจ
- ละลายพฤติกรรม คลายยึดติดจากตัวกู ตัวตนของกู
- รู้สึกมีพลังสดใหม่ในการเริ่มต้น และผ่อนคลาย
- อ่อนน้อมถ่อมตน
บทเรียนที่ผู้จบการอบรม “พื้นฐาน เขียนภาวนา” รอบต้นปี 2565 ได้รับ
✍️ จากที่พยายามหาคำตอบที่ดีที่สุด ทำให้มากที่สุด ตอนนี้เห็นทางสายกลางดีที่สุด เน้นคุณภาพของสติและลมหายใจ
✍️ เมื่อหายใจออกให้เรียกสติ เรียกสมาธิ ให้สงบ ให้เป็นกลาง ให้ระลึกตน ให้พอเพียง หยุดเร่งรีบ อยู่กับปัจจุบัน
✍️ ให้รู้ตน หยุดประเมินตน อยู่กับลมหายใจ หยุดเปรียบเทียบ ดีกว่า มากกว่า
✍️ รู้จักพอมากขึ้น ลดการดูถูกตัวเอง เห็นคุณค่าตนเอง
✍️ รู้จักน้อยแต่มาก
✍️ สอนให้เรามีลมหายใจเป็นอนุสติ เป็นเพื่อน
✍️ เห็นว่าความรู้สึก กับ ความคิดแยกกันได้
✍️ รับรู้ว่ารู้สึกอะไรแล้ววางปล่อย
✍️ ความคิดที่ผุดขึ้นมาให้รู้เท่าทัน ใคร่ครวญให้ทันว่าสัมมาหรือไม่ มุมมองนั้นเป็นประโยชน์หรือไม่
✍️ “เห็นตัวเองออกมา” , มองด้วยใจเป็นกลาง
✍️ เป็นอุบายที่ทำให้จดจ่อเป็นสมาธิ ซึ่งเผยแพร่ต่อคนรอบข้างได้
✍️ สอนให้ใคร่ครวญเพราะเขียนด้วยสติ
✍️ ความวนเวียนกับอารมณ์ เป็นผลของการทำตามมัน
✍️ ไม่ถือตัวเป็นผู้คิด มองเห็นเป็นตัวคิด ให้รู้ตาม
✍️ “สู้กันไป สุดท้ายไม่เกิดผล ยอมลดลง ปลงที่ใจ ของฉันเอง”
✍️ ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ คิด ค่อยๆ เขียน
✍️ ปัจจุบันชณะ เป็นเวลาที่ดีที่สุด ปล่อยวางกับทุกสิ่ง ไม่ต้องคิดถึงอดีต ไม่ต้องกังวลอนาคต
✍️ ติดขัดบ้าง หยุดบ้าง ไม่ต้องกังวล ตามลมหายใจไว้ ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ
✍️ ชีวิตของเราเป็นอย่างที่ควรเป็น ไม่ต้องกำหนดว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
✍️ ต้นไม้ ดอกไม้ มีหลายแบบหลายสี “สวยในแบบของตัวเอง”
✍️ ดอกหญ้าเล็ก ความเรียบง่ายธรรมดา ก็คือธรรมชาติรอบๆ ตัวเรา
ผลสัมฤทธิ์จากการฝึกฝนของผู้จบการอบรม “พื้นฐาน เขียนภาวนา” รอบปลายปี 2564
✏️ เพียรกำหนดลมหายใจยาวขึ้นต่อเนื่อง
✏️ เอาชนะความเบื่อ
✏️ กล้าและมุ่งมั่นทำสิ่งที่ไม่เคยทำ
✏️ จดจ่อกับลมหายใจ จังหวะการเขียน
✏️ จิตใจตั้งมั่นขึ้น ปล่อยวาง
✏️ รู้สึกเป็นอิสระ
✏️ รู้ตัวบ่อยขึ้น มีสติตอนที่เผลอ
✏️ เห็นความคิด อารมณ์ กับ อคติ
✏️ เห็นภายนอกที่เข้ามากระทบ
✏️ เชื่อมั่นในการเขียน ศรัทธาในตัวเอง
✏️ เชื่อมั่นว่าจะทำได้สำเร็จ
✏️ ยอมรับ เปิดใจ และวางใจ
✏️ ศรัทธาในธรรมะ พระพุทธเจ้า ฯ
✏️ เข้าใจธรรมะ เห็นไตรลักษณ์
✏️ เกิดปัญญาจากการลงมือทำ
✏️ เห็นสภาวะจิตที่ละเอียด
✏️ ยอมรับตามความเป็นจริงมากขึ้น
อ่านเอกสารสิ่งที่ได้รับจากการเขียนภาวนา
https://drive.google.com/file/d/1EAa22K8fTIRsYu5Zm7-Cl8IUAVh5os7s/view?usp=sharing
โครงการ “ห้องเรียน เขียนภาวนา”
youngawakening.org/write4life/เขียนภาวนา/