การเดินทางของดอกหญ้าขาว
โดย ศุภรัตน์ ศรีเมือง ม.บูรพา มส.พัฒนาชุมชน
การอบรมการเขียนเพื่อรู้จักตนเองและการสะท้อน
“ ดอกหญ้าขาว ” ฉันได้เรียนรู้ที่จะบอกกับตัวเองถึงเรื่องราวการเติบโตของทุกช่วงเวลา ทุกการกระทำที่ได้รับจากประสบการณ์ต่างๆจากสิ่งรอบข้างและเส้นทางชีวิตที่รอคอยสำเร็จตามสิ่งที่เราเลือกเดินชีวิตเกือบ 20 ปี ที่ผ่านมานี้ ด้วยชีวิตของของดอกหญ้าขาว
ดอกหญ้าขาว พรรณไม้ล้มลุกขนาดเล็ก ดอกเป็นสีม่วงหรือสีชมพู พอดอกแก่จะเปลี่ยนเป็นสีขาว ผลแห้งเมล็ดอ่อน มีเมล็ดเดียวลักษณะเป็นทรงกระบอกแคบมีสีน้ำตาลเข้ม ด้านบนมีสีขาวปกคลุม ผลเป็นพู่แตกบาน ช่วยทำให้เมล็ดลอยไปตามลมได้ แต่สายลมที่พัดผ่านมานำความกล้าและประสบการณ์ใหม่จากทั่วฟ้าดิน
วันหนึ่งดอกหญ้าขาว เธอกำลังจะออกไปเผชิญโลกกว้างในสถานที่ใหม่ แล้วกลับมามองตัวเองพร้อมตั้งคำถามว่าที่ผ่านมา เธอเลือกเส้นทางที่ถูกต้องใช่แล้วหรือไม่ ? เธอเติบโตบนพื้นหญ้าแห่งหนึ่งโดยมีการดูแลเอาใจใส่จากต้นไม้ใหญ่ เธอได้รับสารอาหารและร่มเงาของต้นไม้ต้นนั้น ต้นไม้เลี้ยงลำต้นเล็กๆของดอกหญ้า จนเติบใหญ่ ที่อยู่รายล้อมด้วยดอกหญ้าและดอกไม้นานาชนิดด้วยกัน เธอมักได้รับความรัก การดูแลเอาใจใส่อยู่เสมอ เธอจึงไม่กล้าตัดสินใจจากที่ที่เธออยู่ ไปเจอโลกภายนอกนัก เธอกังวลว่าที่ใหม่ที่เธอกำลังจะดินทางไปจะน่าอยู่เหมือนที่เธออยู่ทุกวันหรือเปล่า ?
“ ทำไมต้องออกไปเผชิญโลกภายนอก ? ” นั้นเป็นความคิดของดอกหญ้าน้อยช่างสงสัย….
กระทั่งวันหนึ่งขณะที่เธอนั่งมองท้องฟ้าและต้นไม้ใหญ่ของเธอทันใดนั้น สายลมก็พัดพาเธอล่องลอยไปในอากาศ โดยไม่ทันตั้งตัว เธอรู้สึกเสียใจ ที่ได้เห็นภาพที่เคยอยู่เป็นแค่ภาพความทรงจำ…
“ ทำไมต้องหัดอยู่คนเดียว ? ” โลกของดอกหญ้าเปลี่ยนไปเพียงข้ามวัน
สุดท้ายดอกหญ้าเดินทางมาไกลจนถูกพัดมาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่อีกต้นหนึ่ง แล้วเธอก็พบดอกหญ้าขาวต่างถิ่นต่างพื้นที่มารวมกัน จึงพากันเล่าเรื่องราวการเดินทางและประสบการณ์ของตน เธอจึงหลุดพ้นจากความทุกข์ใจ เพราะเธอไม่รู้สึกว่า ตนเองต้องอยู่คนเดียว เปรียบเสมือนรักษาตัวรอด เป็นยอดดี รู้จักเอาตัวรอดได้ เพราะเธอได้รับคำสอนจากต้นไม้ใหญ่จากถิ่นที่จากมา
“ ดอกหญ้า เมื่อได้เจอโลกใบใหม่ จงรู้ไว้ว่าการอยู่คนเดียวจะทำให้เราเข้มแข็งต่อสู้กับโลกภายนอก ความกล้าจะเกิดก็ต่อเมื่อเรามีความกลัว ไม่ใช่เพียงแค่เราที่จะมีทุกข์ ความทุกข์นั้นเกิดขึ้นได้กับทุกคนบนโลก เจ้าต้องไม่หวั่นกับอุปสรรคใดๆ แล้วเจ้าจะเจอความสุขที่แท้จริง ”
คำถามต่อไปคือ อยู่อย่างไรให้มีความสุข ? เพราะความทุกข์ของอุปสรรคต่างเป็นประสบการณ์ที่ดีทั้งเป็นบทเรียนและแรงบันดาลใจในการหาความสุขกับการใช้ชีวิตอยู่ เมื่อเจอโลกที่กว้างใหญ่
หลังชีวิตช่วงนั้นผ่านพ้นไป เธอเติบโตเป็นดอกหญ้าขาวที่สมบูรณ์แบบและเลือกเส้นทางของตนเองเสมอ กล้าตัดสินใจออกจากที่เดิมๆที่เป็นอยู่ ไปยังสถานที่แห่งใหม่ ได้มีกลุ่มเพื่อนใหม่ที่พร้อมร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเธอ แต่วันหนึ่งแต่ละคนต้องมีเส้นทางที่ต้องเลือกเดินไปข้างหน้า เพื่อตามหาความสำเร็จดังที่คาดหวังไว้ จึงออกเดินทางเพื่อเรียนรู้และค้นหาประสบการณ์ใหม่ๆอยู่เสมอ ต้นไม้ใหญ่ต้นที่สองเคยกล่าวไว้ บทเรียนการออกไปพบเจอโลกใบใหม่นั้นก็เหมือนกับการออกไปมองโลกแง่มุมใหม่ๆที่แตกต่างออกไป ประสบการณ์ที่ได้รับจากครั้งใหม่นั้นจะทำให้รู้ว่า เราควรจะใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป…
สิ่งที่เธอได้เจอและเรียนรู้ตลอดการเดินทางครั้งนี้ เธอไม่ใช่สิ่งเดียวที่ต้องเจอกับโลกภายนอก เธอต้องเจออะไรอีกเยอะในโลกไปนี้ การเรียนรู้นั้นไม่เป็นการเรียนรู้ที่ไม่มีคำว่า “ สิ้นสุด ” เธอต้องมีความหวัง ไม่ย่อท้อต่อการดำเนินชีวิต ไม่ใช่เป็นดอกหญ้าที่ไร้จุดหมาย ล่องลอยไปในอากาศโดยไม่มีจุดหมายปลายทางให้เมล็ดไม่ได้เติบโต
ตอนนี้ดอกหญ้า เธอไม่ใช่เพียงต้นไม้เล็กๆที่รอคอยวันเติบโตอีกต่อไป แต่เธอเติบโตขึ้นมาแล้ว มาถึงจุดเริ่มต้นของชีวิตจริงๆ เป็นดอกหญ้าสีขาวที่ลอยล่องโดดเด่นบนท้องฟ้า เป็นกลุ่มละอองเล็กๆ ที่เคลื่อนไหวตามลม ถึงแม้จะเป็นเพียงดอกหญ้า แต่นั้นก็ไม่ทำให้เธอยอมเป็นเพียงดอกหญ้าชนิดหนึ่งบนพื้นดินที่รอการเติบโตจากการช่วยเหลือของคนอื่น โชคชะตาของเธออาจจะกำหนดไม่ได้ที่จะเป็นดอกไม้สวยๆ แต่เธอภูมิใจที่จะเป็นดอกหญ้าที่สามารถทนสภาพแวดล้อมสภาพอากาศและเรียนรู้คุณค่าดอกหญ้าขาวที่มีเมล็ดไปไหนมาด้วยตลอดเวลา พร้อมปรับตัว ปกป้องเมล็ดนั้น ไปตกในพื้นที่ที่ดีต่อการเจริญเติบโตไม่เพียงแค่เป็นเมล็ดอยู่กับที่ แต่สามารถตามลมเพื่อเติบโตในโลกใบนี้ ให้เป็นดอกหญ้าที่สวยงาม ไม่แพ้ดอกไม้อื่นๆ เป็นดอกหญ้าที่มีคุณค่า และเป็นที่ต้องการของโลกใบนี้
คำของตอบของคำถามว่า “ ทำไมต้องหัดอยู่คนเดียว ? ” ของดอกหญ้าน้อย ก็คือ ความจริงแล้วโลกใบนี้เต็มไปด้วยบทสอบมากมาย แต่ละเส้นทางมักมีแบบทดสอบคู่ขนานอยู่เสมอ แต่ละคนต่างก็มีบททดสอบ ที่ต่างกัน บางบทยากที่จะยอมรับมันและปล่อยให้มันผ่านไปได้ แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเอง ความรู้สึกของตนเองและความเข้มแข็งที่จะสู้โดยไม่ยอมแพ้ สถานการณ์บางครั้งที่ทำให้เราต้องทุกข์ ให้เราต้องเจอสิ่งใหม่ๆ เพราะชีวิตก็เป็นเพียงบทเรียนหนึ่ง อาจทำให้เธอทุกข์ใจบ้าง แต่สิ่งนั้นจะทำให้ดอกหญ้าเติบโตเป็นเมล็ดพันธุ์ที่งดงามต่อไป….
ส่วนคำถามที่เธอตั้งให้ตนเองที่ว่า “เธอเลือกเส้นทางที่ถูกต้องแล้วใช่ไหม? ” มันถูกแล้วเส้นทางต่างๆเหล่านั้นมันคือผลของบททดสอบของชีวิตทั้งหมด เพื่ออนาคตที่ดีของพันธุ์ไม้รุ่นต่อไป
แม้เจอสายลมพัดมาอีกครั้ง เธอจะรู้สึกดีที่ได้ล่องลอยในอากาศ การเดินทางครั้งต่อไปจะทำให้เธอไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใด ภายภาคหน้า
“ ดอกหญ้าขาว ”