กาลเวลาไม่ใช่ตัวตน

 

กาลเวลาไม่ใช่ตัวตน
นับเพื่อเฝ้ารอ
เหมือนนับอณูของลม
ปะทะปลายจมูกของเธอ
.
มิต้องนับให้ทุกข์ทน
แค่ดำรง ณ ตรงนั้น
อยู่กับเวลา
เธอก็ได้เป็นหนึ่งเดียว
กับสิ่งที่ปรารถนา
.
ไม่ต้องกำกับให้ลำบาก
กาลเวลาจะดำเนินตามปัจจัย
มิใช่ตามหัวใจ
เพียงเดินตามหนทาง
เธอจะไม่เสียเวลา
.
ยืดกายตรง
นั่งเสมือนไม่ทำอะไร
ราวปล่อยคืนวันลอยเลื่อน
มิฉกฉวยโมงยาม
แต่กลับมีเหลือเฟือ
.
เวลาคือเธอ แต่ก็ไม่ใช่ของเธอ
เป็นพื้นที่ แต่เพียงความว่างกว้างใหญ่
ไม่มีเวลาให้จัดการ
มีแค่ตัวเองต้องจัดการ
.
อย่าพยายามทำอะไร
เพื่อมีโมงยามมากขึ้น
ยิ่งอยากมี ยิ่งสูญเสียมันไป
นั่งตรงนี้ก่อน หายใจให้มากพอ
เธอจะเห็นเวลาที่แท้จริง
.
มิใช่ปฏิทิน มิใช่นาฬิกา
มิใช่เป้าหมายที่หมายตา
ไม่ได้อยู่ในหัว ไม่ได้อยู่ตรงไหน
มิใช่การนับคำนวนใดใด
เวลาที่แท้จริง
อยู่เพียงในลมหายใจ
อยู่กับกายใจตน
.
ไม่ต้องหาเวลาดูแลตัวเอง
อยู่ตรงนี้กับตัวเอง
เธอก็มีเวลา
.
ไม่ต้องหาเวลาดูแลใคร
อยู่ตรงนี้กับกายใจ
เธอก็มีเวลาดูแลทุกคน
.
.
เนตัง มะมะ
เนโส หมัสมิ
นเมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน

.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ 43
28 กันยายน 2565

 

อ่านบทความอื่นในคอลัมน์นี้
www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/

สนับสนุนการอบรม
www.dhammaliterary.org/open-course/