ข้าวปลาอาหารมิได้แพงขึ้น แต่เงินตรามีค่าน้อยลง

 

“เงินทองคือของมายา
ข้าวปลาคือของจริง”
กล่าวกันแต่โบราณล่วงกาลเวลา
ยังควรระลึกตรึกเตือนใจ
.
จากเปลือกหอย แร่หิน กระดาษฝ้าย
สู่ตัวเลขลอยคว้างกลางอากาศ
สิ่งสมมติสื่อกลางแลกเปลี่ยนค้าขาย
เราให้ค่าจนคล้ายมิอาจขาด
.
อนิจจา เงินตราหาเที่ยงแท้ไม่มี
จากวันนี้ วันนั้น ผันไปกลายเป็นอื่น
จากนิดน้อยบาทเดียว เที่ยวซื้อสิ่งมากมาย
จากสกุลหลักร้อยกลายเป็นพันเป็นหมื่น
มิเคยคงที่หรือยั่งยืน…
.
ทุกขา เงินตราหาสุขแท้ไม่เจอ
เสื่อมเพราะเผลอ ยกมายาเป็นนายเหนือ
เสื่อมเพราะบ้าฐานะอยากจะมีมากดั่งใจ
เสื่อมเพราะพลาดก่อเพิ่มภาระผูกพันหนัก
มั่นหมายคราวใด ใจยากจนคราวนั้น…
.
อนัตตา เงินตราหาตนแท้ไม่ได้
ว่างเปล่าเจ้าของครอบครอง แค่แลกเปลี่ยนเวียนมา
ว่างจากมูลค่าแท้จริง แค่อ้างอิงเป็นเส้นสาย
ว่างไร้ตัวฉันและชีวิต มิอาจยึดติดเป็นคุณค่า
มีเพื่อหมด เพียงสมมติมายา…
.
ดูให้ดี
ข้าวปลาอาหารมิได้แพงขึ้น
แต่เงินตรามีค่าน้อยลง
เธอจะเลือกใช้ชีวิตเพื่อไขว่คว้า
สิ่งที่มีค่าน้อยลงเรื่อยๆ หรือ ?
.
เงิน คริปโต หุ้น เหรียญดิจิตอล เบี้ยแชร์ ฯ
เพียงแค่… อนัตตาคอยด์
เหรียญแห่งความว่างและผันแปร
ขณะสิ่งล้ำค่าอันแท้จริง คุณค่ามั่นคง
.
คุ้มไหมที่จะเสี่ยงกับความสูญ
แลกใจสงบกับความเสื่อม
เงินตราฯ อนัตตา หาสุขสม
ลดน้อยถอยค่า คอยวันสิ้น
ไม่ต่างกับทุกสิ่ง..
.
ครั้นวันหน้าทรัพยากรโลกร่อยหรอ
สารพัดเหรียญนับล้านไร้ความหมาย
เธอจะตักตวงเงินตราแลกอะไร
เมื่อมิมีสิ่งใดให้เหลือแลก
ล้วนว่างเปล่าและวางวาย…
.
.
เนตัง มะมะ
เนโส หมัสมิ
นเมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ 39
17 มกราคม 2565

 

????อ่านบทความอื่นในคอลัมน์นี้
www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/
.
????สนับสนุนการอบรม
www.dhammaliterary.org/open-course/

 

* กล่าวในเชิงเปรียบเปรยว่าสมัยก่อน เงินมีค่ามากกว่าสมัยนี้ เพราะแค่เหรียญๆ เดียวก็แลกอาหารมื้อหนึ่งทานยังชีพได้ , สมัยนี้เงินมีค่าน้อยลง ต้องใช้ถึงหลายเหรียญหลายใบ เพื่อจะแลกอาหารมื้อเดียว และจะเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนถึงคราวหนึ่งที่ระบบการเงินจะล่มสลายลง เป็นไปตามอนิจจัง

* สมัยนี้เองก็เริ่มมีชุมชนทางเลือกในต่างแดน และโครงการ/กิจกรรมเพื่อสังคมบางอย่างที่ริเริ่มส่งเสริมการไม่ใช้เงินตราแลกเปลี่ยนสินค้า ทั้งการสร้างระบบเงินตราของชุมชนที่ไม่ผูกขาดจากรัฐส่วนกลาง ใช้การแลกเปลี่ยนสินค้าผลิตผลกันโดยตรง บ้างก็ใช้เงินตรากับแค่บางเรื่อง หรือปฏิเสธการอยู่อย่างมีเงินตราไปเลยก็มี ฯ