ความเก่งแค่ปัญญาที่ผ่านทาง

 

ความเก่งเรื่องใดๆ ดั่งผลไม้บนลำต้น
งอกงามจากร่างกายและจิตใจ
หล่อเลี้ยงจากดิน น้ำ แสงตะวัน และปุ๋ยปรุงปรน
มีวันสุกงอมให้เก็บเกี่ยว มีวันเหี่ยวแห้งจาก
.
เธอเป็นต้นไม้ทั้งต้น มิใช่แค่พืชผล
ไม่อาจเป็นเจ้าของทุกสิ่งบนกิ่งก้าน
วันหนึ่งถูกเด็ดไป วันหนึ่งก็ร่วงหล่น
อะไรมิใช่ของเรา ต้องคืนเขาไม่ช้านาน
.
แค่ผ่านมาทางเธอเพื่อส่งต่อ
จากครูอาจารย์
จากสังขาร
จากหนังสือ
จากปัจจัยปรุงแต่ง
จากผืนดินที่เธออยู่ หวนกลับไปสู่แผ่นดิน
ความเก่งแค่ปัญญาที่ผ่านทาง
และการกระทำของกายใจ
.
ผลไม้มิได้งอกงาม เพื่อความอิ่มของต้นไม้
แต่เป็นสัตว์น้อยใหญ่ และความอุดมของป่า
ทุกผลที่หล่นร่วง หล่อเลี้ยงชีวิตใกล้ไกล
ประดับไว้ที่ตนเอง รอเน่าเสียไร้ค่า
.
เปลือกห่อหุ้มเนื้อเพื่ออุ้มพาเมล็ดพันธุ์
หลอกล่อด้วยรสชาติและกลิ่นยวนยั่วอันชั่วคราว
ความพอใจที่ได้เก่ง แค่เปลือกเนื้อที่ลิ้มลองกัน
ความอวดโอ่ เบ่งอิ่มได้ไม่นานก็ว่างเปล่า
.
เมื่อร่างกายทรุดโทรม ความสามารถก็เสื่อมถอย
เมื่อจิตใจไม่เที่ยง ศักยภาพใดจะคงทน
เมื่อสิ่งแวดล้อมไม่เอื้อ พรสวรรค์ก็รับผลพลอย
เมื่อหวังให้เก่งตลอดไป ใจก็ยิ่งทุกข์
.
จงปล่อยให้สิ่งที่เธอทำ เป็นเพียงผลไม้บนกิ่งก้าน
ปล่อยให้ถูกเด็ดดึง ปล่อยให้ถึงวันร่วงหล่น
ปล่อยให้ถูกทิ้งขว้าง ปล่อยให้ขาดถูกแทะกิน
เมล็ดพันธุ์ใหม่จะงอกงาม รายล้อมเรา
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๓๑
๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔

 

 

ติดตามคอลัมน์นี้ : www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/
ติดตามการอบรม : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/